Zaman doldu! Uyandım, uyanmayan çok oldu
Anlaşılmadığımdan, anlayışım yok oldu
Korku; o kadar dengesiz ki bilmiyorum, cesur olmam gerektiği an ortalıktan yok oldum
Saygı değil, haketiğin kaygı
ve sana hakettiğini vermek zorundaydım.
Duydum, sağırsam da duydum
sadece bi küfür, hakettiğim buydu!
Güzel bulduğunu değiştirmek ister,
Benim söylediğimi anlatamaz gözler
Darmadağın ruhlar, paramparça hisler
Tanımaz “kim der” onu bulup sende gizler
Sade yetmek ister herkes.. hakettiğini sanma!
Aynı kalma çünkü değişti insanlar!
Aynı kalma çünkü değişti insanlar!
Siyah diyarlarda, bulmuştum kendimi
Aydınlıklar sen gibi,
renkler bilmez ben kimim
Kurtul tutsak planlardan,
Olduk düşman gibi,
Herkese derken sen de mi?
Herkese derken sen de mi?
Yalanlar neden sevilmez ki? görünmezken mutlu mu senden arda kalanlar ?
Erkekler ağlar, sadece sen göremezsin.
Alt tarafı insan, kibirden ölemezsin
Kurallar ve sahte krallar Kafanda mutlu olduğun gerçek bi diyarda
Sen de varken olmayanları göremezsen, kendinden başka hiçbir bok sevemezsin.
Ne kazandın gider! Kayıpların kalır!
En azından “anı” deyip yaşadım travmamı
Neyi sevdin gider! sevmediğin kalır!
Onu da sevecek hale getirecek hatır..
Umudumu para gibi yedim çatır çatır
Çünkü umut etmek bile seni hatırlatır.
Uykusuzluktan geberdim bir gün yatırmadı
Şu kafamda dönüp duran kahpe tavırların
Siyah diyarlarda, bulmuştum kendimi
Aydınlıklar sen gibi,
renkler bilmez ben kimim
Kurtul tutsak planlardan,
Olduk düşman gibi,
Herkese derken sen de mi?
Herkese derken sen de mi?
Onu unut, yolum uzaklara kurduğun tuzaklara
İyileştim sanmaya