[Verse 1 Ati 242]
Ner'de doğru insan?
Hayatında doğru anda çıkarlar karşına
Sonra doğru anda sıçarlar
Ağızda yalanlar elinde nerede kalanlar
Bilakis yerde kalanları da toplarsın bak sonunda
Bir dede bastonuyla gezerken bakarsın öyle acıy'can mı?
Yaşıy'can mı sen o kadar haydi söyle
Görünce anlamazsın hislerimse hep derinde
O kirli defterim de yoksa bile ezberimde
Şimdi hayal uzaklarda
Eski hikayeler hitap eder mi eski günler adını kısaltarak
Yanında bi'kaç adamla düşersin zararlara
"Abiciğim yeter bu madde harbiden zarar bana."
Çıkarcı dostları da var tabii hiç bıkar mı onlar arkadan vurmaktan hayat güzel tabii öylesine
Yoruldum çıkarlardan bi' kız gelir çıkar
Sonra dersin ki sikeyim hepsini rastlamadım böylesine

[Verse 2 Karaçalı]
Bir kere gözünde buz kırıklarıyla hoşça kal
Dedim ederine
Kimim ben? Burası ne? Ağlamanın bedeli
Ne?
Benzediğinde yanan bir mendil yanan dinamite
İşte öyle dişimi sıkıp gömüldüm kederime
Mezemiz masada az mezgitimiz eksik
Şarkılar ve rakı var kokun kadar keskin
Dinlediğimiz hiçbir şarkı etmedi teskin bizi
Kin duvarda asılı kin or'da eğik resmin
Gidişin akşam oldu pazar kapanışı gibi
Sokaklar angarya ve çer çöp çadır ipi
Odanın içine radyodan sızan hayaletin
Çıkardık pillerini unutmayı hayal edip
Bir alçak bunu diyebilir ancak inanmam
Bir alçak buna gülebilir ancak
Biraz da kayboldum, yoruldum ama kaçmadım
Savaş yanlısı saçlarından

[Verse 3: Kayra]
Yer yarıldı, ivedilikle içine girdim
Yanımda kin falan götürmedim, ödünç verir misin?
Duvarı kanatarak bu ranzalarda yarım akıl yat
Ben değil fakat fotoğraflar hoyrat
Birazcık insaf, kimsenin değil sokak
Panayır ortasında aramadım ki matrak
Onca laf sonunda söyle var mı maksat?
Laçkalıklı harman imajlarla duyma yok sat
Hatırlayan mı var acaba neydi vicdan?
Kaldırımda dil bulup önce ben kopart'cam
Bacalarından dumanı ters çıkan vapurlar
Akşamüstü olmadan kara çelenk bıraktılar
Üstü neyse lafı dolandırıp tek satırda yazmadan
Karanlık puntolarda kendi kanlarıyla yarına kalamadan
Pek düşünmeden tek bir başlık attılar: Unutulanlar!