Liefde is als poëzie
Maar onze verzen rijmen niet
Die dissonantie vloert ons telkens weer

Ik ben gewoon zo'n type gast
Die echt niet in haar metrum past
We blijven botsen wat ik ook probeer

Ze vindt mij over 't algemeen
Een ambitieus blok aan haar been
Zoveel zwaarder wegend dan bedoeld

Ik ben maar dichter die nooit verder komt
Dan woorden schrijven op de grond
Die bij elke bui weer wordt weggespoeld

Want ze houdt niet zo van caramelle versjes
Nee ze houdt niet zo van caramelle versjes

En zo gebeurt het telkens weer
Ze tovert en verdwijnt dan weer
Poëzie wordt zelden goed verstaan

Rijm maakt alles mooier dan het is
Tot haar grote ergernis
Ze brak mijn hart en is toen weg gegaan

Want ze houdt niet zo van caramelle versjes
Nee ze houdt niet zo van caramelle versjes

Ze zei me schat ik word bang je versmoort me met rijmdwang
Ze zei me schat ik word bang je versmoort me met rijmdwang

En als ik rijmen wil
Dan wil zij niet meer van bil
Dan heeft ze hoofdpijn in ons bed
Maar neemt zij geen bruistablet
Nee ze wil aspirine
Ze wil aspirine
Ze wil aspirine
Maar geen bruistablet
Nee ze wil aspirine
Ze wil aspirine
Ze wil aspirine
Maar geen bruistablet

Ze zei me schat ik word bang je versmoort me met rijmdwang