ਮੇਰੇ ਸੀਨੇ ਚ ਜੋ ਲੱਗੀ ਹੋਈ ਆ ਅੱਗ
ਓ ਬੁਝਣੇ ਦਾ ਨਾਂਅ ਨਾ ਲਵੇ
ਹੋ ਜਿਹਦੇ ਜੀਣ ਦੀ ਨਾ ਕੋਈ ਵੀ ਵਜਾਹ
ਓ ਬੰਦਾ ਕਿਵੇ ਸਾਹ ਲੈ ਲਵੇ
ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਹਾਂ , ਤੇਰੀ ਹੀ ਰਹੂੰ
ਤੇਰੀ ਹਾਂ , ਤੇਰੀ ਹੀ ਰਹੂੰ
ਏ ਗੱਲ ਮੈਨੂ ਅੱਜ ਤਕ ਕਯੋਂ ਨਾ ਕਹੀ
ਕਯੋਂ ਨਾ ਕਹੀ
ਕਹਿਣਾ ਚੌਂਦਾ ਨਈ ਸੀ ਪਰ ਕਹਿ ਰਿਹਾ
ਕੇ ਹੁਣ ਤੂ ਓ ਨਾ ਰਹੀ, ਓ ਨਾ ਰਹੀ
ਕਹਿਣਾ ਚੌਂਦਾ ਨਈ ਸੀ ਪਰ ਕਹਿ ਰਿਹਾ
ਕੇ ਹੁਣ ਤੂ ਓ ਨਾ ਰਹੀ, ਓ ਨਾ ਰਹੀ

ਜੇ ਕੋਈ ਬੋਲਦਾ ਨਈ ਏਦਾਂ ਮਤਲਬ ਏ ਤਾਂ ਨਈ ਕੇ ਕੋਈ ਸਮਝੇ ਹੀ ਨਾ
ਤੂ ਮੇਰੇ ਰਾਹਾਂ ਵਿਚ ਕੰਡੇ ਵਿਛਾਏ ਖੁਦ ਫੁੱਲਾਂ ਤੇ ਸੋ ਜਾਏ
ਏ ਗੱਲ ਮੈਨੂੰ ਰੜਕੇ ਵੀ ਨਾ
ਨੀ ਰਾਤ ਹੋ ਗਈ ਤੇ ਚਾਨਣ ਖੋ ਗਈ
ਜਿਹੜੀ ਬਚ ਗਈ ਸੀ ਦੀਵੇ ਵਿਚ ਲੌ ਨਾ ਰਹੀ
ਲੌ ਨਾ ਰਹੀ
ਕਹਿਣਾ ਚੌਂਦਾ ਨਈ ਸੀ ਪਰ ਕਹਿ ਰਿਹਾ
ਕੇ ਹੁਣ ਤੂ ਓ ਨਾ ਰਹੀ, ਓ ਨਾ ਰਹੀ
ਕਹਿਣਾ ਚੌਂਦਾ ਨਈ ਸੀ ਪਰ ਕਹਿ ਰਿਹਾ
ਕੇ ਹੁਣ ਤੂ ਓ ਨਾ ਰਹੀ, ਓ ਨਾ ਰਹੀ
ਹਾ ਆ ਆ

ਤੈਨੂ ਸਮਝ ਬੈਠਾ ਸੀ ਮੈਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ
ਤੂ ਮੌਤ ਦੀ ਵਜਾਹ ਬਣ ਗਈ
ਵਜਾਹ ਬਣ ਗਈ
ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਪ੍ਯਾਰ ਵਿਚੋਂ ਲਭਦਾ ਸੀ ਖੁਸ਼ੀਆਂ
ਤੂ ਮੇਰੇ ਲਈ ਸਜ਼ਾ ਬਣ ਗਈ
ਮੈਂ ਆਪੇ ਛੱਡ ਦਿੰਦਾ ਜੇ ਮੈਨੂ ਦੱਸ ਦਿੰਦਾ
ਕੇ ਹੁਣ ਤੈਨੂ Nirmaan ਦੀ ਕੋਈ ਲੋੜ ਨਾ ਰਹੀ
ਕਹਿਣਾ ਚੌਂਦਾ ਨਈ ਸੀ ਪਰ ਕਹਿ ਰਿਹਾ
ਕੇ ਹੁਣ ਤੂ ਓ ਨਾ ਰਹੀ
ਕਹਿਣਾ ਚੌਂਦਾ ਨਈ ਸੀ ਪਰ ਕਹਿ ਰਿਹਾ
ਕੇ ਹੁਣ ਤੂ ਓ ਨਾ ਰਹੀ, ਓ ਨਾ ਰਹੀ