Na stepach za dzikim Bajkałem
Gdzie złota szukają wśród gór
Włóczęga swój los przeklinając
Zmęczony szedł sobie przez bór

On uciekł z więzienia wśród nocy
Gdzie cierpień ogarniał go szał
Lecz dalej już iść nie miał mocy
Roztaczał się przed nim Bajkał

Włóczęga do brzegu podchodzi
Do łódki rybackiej już wsiadł
I śpiewa o swojej ojczyźnie
A smutna piosenka mknie w świat

Przez pustkę za groźnym Bajkałem
Szedł człowiek ostatkiem swych sił
W katordze rozkruszał on skałę
Zapomniał kim jest i kim był

Ucieka a za nim gna pościg
Z dniem każdym przybliża się doń
Na drodze ku światłom wolności
Bajkału roztacza się toń

Przeklęte okrutne jezioro
Przeklinam głębiny twych wód
W kajdany zakują zabiorą
Bym cierpiał niedolę i głód

Czółenko zobaczył na brzegu
Przed laty porzucił je ktoś
Nadzieja powraca dla zbiega
Bajkale zwyciężę twe zło

Miej losie choć trochę litości
Do kruchej łódeczki już wsiadł
I płynie ku swojej wolności
Szczęść Boże niech sprzyja mu wiatr