Ben ağlamam gökyüzünün gözyaşlarını alırım arkama
Birileri seni anarken duymuş beni bunlar hep safsata
Düşlerimizi yaktığımız görülmedi gömüverdik tastamam
Sen farkında değildin bendim düştüğümde sana yaslanan

Yüzyıllık nöbette gibiyim beklemenin büyüsüne aldanan
Belki boşuna diyecekler gelmeyecek bunlar hiç bir anlama
Çınlıyoken şu kulaklarımda bol yankılı şekerli kahkahan
Şarkıların zehirli ilüzyonunda tesellileri harcamam

Halim yok kalbimin kabul ettiğini bir çırpıda atmaya
Omzumun hizasında gözlerin var gerek yok ileriye bakmaya
Nasıl da heves eder insan bazı denizlere sonsuz batmaya
Umutsuz kalmaya, suratını asmaya

Kollarını kavuşturan çaresizlik yayılmış anlara
Her taraftan bir sızı saldırıyor dağlara
Zihninin dehlizlerine kazınmış bi kavga var
Yosun olsan sarılırdın taşlara

Gözlerimin uçurumuna süzülüyor arsız duman
Felaketin ansız yutar
Yok elimi tutan

Yak sigaranı göğsümüzün içine dolsun zaman
Balzamin açsın şu an
Kabul mü duam

Git buradan dizlerimize varan karanlığın ortasından
Anlamı yok fırtınaları cebimde tutmanın gerçeğin sofrasında
Böyle insan kayar gider uzaklaşır birden ben noktasından
Söyleyin onlara, kendine küsen insanlardan korkmasınlar

Ne zaman bi satır karalarsam biri çıkıp gelir notlarımdan
Sımsıkı saracak sanarken elleri uzanıp yakalar kollarımdan
Kurtulmaya isteğim mi yok gücüm mü bilmem yine zorlarım da
Sonunda kendimi bulurum üşüyorken yalnızlığın ormanında

Ay tutulmuş, dil tutulmuş, balzamin koklayınca
Ah, yanıyor esaretimin alevlerini okşadıkça
Hiç var olmamış gibi geldiğin oluyor ne yalan söyleyeyim
Hiç olmadıkça

Ben boşlukları doldurmaya divaneyken bütün dünya voltasında
Kim dedi insan yerine koymasınlar
Bir veda sayıyorum bunu, beni sormasınlar
Kim isterse o hoçakalsın beni yormasınlar

Gözlerimin uçurumuna süzülüyor arsız duman
Felaketin ansız yutar
Yok elimi tutan

Yak sigaranı göğsümüzün içine dolsun zaman
Balzamin açsın şu an
Kabul mü duam