Inga Litimor på handkvern i kongsgarden molog kvad dei småe visene om ljos og liv og sol- Aldri nokon kunde kvea som ho Litimor den unge og den vene

Då gjekk det bod at Inga må trø for kongens stol
og kvea alt som lyser av ljos og liv og sol
- Aldri nokon kunde kvea som ho Litimor den unge og den vene

Så høyr eit ord, mitt siste, eg byd deg brudelin
Det er den unge kongen som sjølv må verta din
- Aldri nokon kunde kvea som ho Litimor den unge og den vene

Når unge kongen vel meg av kjærleik til sitt viv
syng Litimor solsongen so lenge der er liv
- Aldri nokon kunde kvea som ho Litimor den unge og den vene

Og der vart vigsleveitsle og songen auka på
og hev'kje nyss dei slutta so varar det endå
- Aldri nokon kunde kvea som ho Litimor den unge og den vene