ใช่, ฮัน

เมื่อฉันเขียน ฉันเห็นฉากในภาพยนตร์
ใช่ ใช่ ใช่

เมื่อฉันเขียน ฉันเห็นฉากในภาพยนตร์
ฉันเห็นหัวใจของเธอดับ ไม่ไกลจากเบเร็ตต้า
ฉันต้องการจอยสติ๊กไร้สาย
เพื่อควบคุมก้าวของเธอ เพื่อควบคุมความกลัวของเธอ
เธอควรจะอยู่นิ่งๆ ดีกว่า
ฉันเป็นคนจัดการพื้นที่ สบายๆ เมื่อฉันปฏิบัติการ
ฉันจับได้ถึงเล่ห์เหลี่ยมของพวกเขา มีมากกว่าที่เครื่องมือช่าง
ลาก่อนถ้าฉันลืมเธอ

มีคนเกลียดมากมายที่อยากทำร้ายฉัน พวกอันธพาลในคอมเมนต์
ถ้าพวกเขาขอถ่ายรูปจริงๆ ฉันก็จะบอกว่า "ใช่"
อิจฉา ฉันไม่มีเวลาทำแบบนั้น ฉันพาเบบี้ของฉันไปดื่ม
แล้วฉันจะขังตัวเองในสตูดิโอทั้งคืน
ฉันแค่อยากทำสิ่งที่ฉันทำในระดับที่ใหญ่ขึ้น
มีคนที่ดึงลง และคนที่ช่วยยกขึ้น
ฉันมาเป็นแขกในชีวิตเธอ ทำให้ประวัติศาสตร์เหมือนพี่น้องสองคนบนหอไอเฟล (ว้าว)
ผิดหวังหลายครั้งแต่ฉันชินแล้ว
ฉันเจ็บปวดมาก ก้าวต่อก้าว ฉันเดินโซเซ
ขาดความเคารพ ทิ้งฟันไว้บนถนน
ใช่ ใช่ นิโกร เคารพ เธอทำได้
แต่ฉันก็ทำได้เหมือนกัน แล้วเราจะทำอะไรต่อ?
ฉันล้ม เธอจะไม่ยกฉันขึ้น ฉันรู้
มีดในถุงเท้า เธอรู้ ท็อปบอยเหมือนซัลลี่หรือดูเชน
ชีพจรของฉันเต้นเร็วขึ้น (ถึงเวลา ถึงเวลา)
เท้าของฉันอยู่บนคันเร่ง (ถึงเวลา ถึงเวลา)
ฉันปฏิบัติต่อพวกเขาเหมือนพี่น้อง (ใช่)
แต่พวกนิโกรเหล่านี้เป็นพวกขี้ขลาด (ไม่ ไม่)
ต่อต้านผู้หญิงเลว ฉันมีเกราะของฉัน
ฉันไม่รู้ว่าฉันจะชนะหรือแพ้ ดังนั้นฉันกลับมา ฉันเฝ้าดู ฉันเอาทุกอย่างไปด้วย

เมื่อฉันเขียน ฉันเห็นฉากในภาพยนตร์
ฉันเห็นหัวใจของเธอดับ ไม่ไกลจากเบเร็ตต้า
ฉันต้องการจอยสติ๊กไร้สาย
เพื่อควบคุมก้าวของเธอ เพื่อควบคุมความกลัวของเธอ
เธอควรจะอยู่นิ่งๆ ดีกว่า (นิ่งๆ)
ฉันเป็นคนจัดการพื้นที่ สบายๆ เมื่อฉันปฏิบัติการ
ฉันจับได้ถึงเล่ห์เหลี่ยมของพวกเขา มีมากกว่าที่เครื่องมือช่าง
ลาก่อนถ้าฉันลืมเธอ

มีมากกว่าที่เครื่องมือช่าง ลาก่อนถ้าฉันลืมเธอ

VIEW ORIGINAL LYRICS