ยินดีต้อนรับสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี
ขอโทษด้วยถ้าม่านยังปิดอยู่
บางทีฉันอาจสับสนกับนักแสดง
ขณะที่นักออกแบบฉากทะเลาะกับสี
ยินดีต้อนรับเข้าสู่หัวของฉัน
ฉันมีโรงละครในหัวที่กำลังขยายใหญ่ขึ้น
อารมณ์เหล่านี้เต้นในชุดชั้นใน

โลกทำให้เรารู้สึกแย่ (ขอบคุณ)
ขอบคุณพระเจ้าที่มีศิลปะ (ขอบคุณ)
ที่ให้เรามีวิธีพูดคุย (ขอบคุณ)
และทำให้คนเล็กกลายเป็นยักษ์ (ขอบคุณ)
ตอนนี้เราสามารถส่องแสงได้ (ขอบคุณ)
เหมือนดาวที่มองเราตั้งแต่เราอยู่ในย่านนั้น
(นั่นแหละ)
และเราจะเขียนตอนจบนี้ใหม่ด้วยกัน
(เราทำได้ด้วยกัน)
เพราะม่านเปิดแล้ว (ใช่)
ตอนนี้คุณสามารถนั่งลงได้

ฉันไม่มีสีและถูกขังในห้อง
แต่ใช้จินตนาการเป็นสี
มันจะเจ็บปวดเมื่อมีน้ำตาไหล
ฉันจะเป็นนักแสดงเมื่อฉันต้องมีความสุข
ใช่เพราะฉันร้องไห้, ร้องไห้, ร้องไห้เหมือนทุกคน
และช้าๆ, ช้าๆ, ช้าฉันจะเข้มแข็งขึ้น
ฉันร้องไห้, ร้องไห้, ร้องไห้เหมือนทุกคน
และช้าๆ, ช้าๆ, ช้า

โลกทำให้เรารู้สึกแย่ (ขอบคุณ)
ขอบคุณพระเจ้าที่มีศิลปะ (ขอบคุณ)
ที่ให้เรามีวิธีพูดคุย (ขอบคุณ)
และทำให้คนเล็กกลายเป็นยักษ์ (ขอบคุณ)
ตอนนี้เราสามารถส่องแสงได้ (ขอบคุณ)
เหมือนดาวที่มองเราตั้งแต่เราอยู่ในย่านนั้น (ขอบคุณ)
และเราจะเขียนตอนจบนี้ใหม่ด้วยกัน (ขอบคุณ)
เพราะม่านเปิดแล้ว (ใช่)
ตอนนี้คุณสามารถนั่งลงได้ (ขอบคุณ)

VIEW ORIGINAL LYRICS