ในห้องที่ไม่มีทางออกฉุกเฉิน
ภายใต้แสงสลัวของคืนที่ยอมแพ้ให้กับวัน
มีการเต้นรำของชีวิตและความรัก
บางคนที่เลือนหายไปและบางคนที่คงอยู่ตลอดไป

การเต้นรำที่ยิ่งใหญ่ แสนงดงามและบ้าคลั่ง
วิญญาณนับแสนที่ตื่นเต้นต่อหน้าตาฉันที่จ้องมอง
บางคนเต้น บางคนคิด และเขาที่ก้าวเข้ามา
ด้วยก้าวเต้นไม่กี่ก้าว มันเป็นความจริง

ฉันอ่อนแอ เข่าลงกับพื้น
เราเต้นรำภายใต้จังหวะวอลซ์ที่บ้าคลั่ง

ในห้องนี้ที่ไม่มีทางออกฉุกเฉิน
เสียงดังของการเต้นรำเตือนฉันถึงความรักของฉัน
เส้นด้ายแรกของฉันจะผสมกับเส้นอื่น
ที่การกระพริบตาทำให้ฉันสูญเสียไปตลอดกาล
มันไม่ยาก ฉันยอมรับว่ามันไหลผ่านนิ้วมือของฉัน
คู่เต้นรำคนแรก คนที่สอง และคนที่สาม
ฉันตื่นเต้นและหลงทางในห้องที่แออัดนี้
ที่ความงามหมุนวนไปมา

ฉันจะเสียสติในอากาศ
เดินเตร่คนเดียว ภายใต้จังหวะวอลซ์ที่บ้าคลั่ง
ฉันจะเสียสติในอากาศ
เดินเตร่คนเดียว ภายใต้จังหวะวอลซ์ที่บ้าคลั่ง

ทันใดนั้นตาของฉันจ้องมองไปที่ภาพสวยงาม
ที่ดูเหมือนเหนื่อยล้าจากการกอดที่แน่นเกินไป
ด้วยการเคลื่อนไหวที่หลุดออกมาและแหวกในฝูงชน
มาร่วมเต้นรำกับฉันข้างๆ
เราเต้นรำกันหลายปีจนเสียสติ
ฉันยังคงมีแผลพุพองเล็กๆ ที่ไม่เด่นชัด
แต่บ่อยครั้งที่วอลซ์หมดแรงก่อนจบ
เราใกล้กันแต่ไม่เคยไกลพอ

VIEW ORIGINAL LYRICS