ความรู้สึกเจ็บปวดแค่ไหนเมื่อไม่ปล่อยให้มันไป
ความทรงจำจะลบเลือนได้อย่างไรเมื่อยังคงอยู่ในใจฉัน
มันยากที่จะให้อภัย แต่ยากยิ่งกว่าที่จะให้อภัยเธอ
บางครั้งฉันคิดว่าฉันบ้า
เพราะฉันรู้สึกบ้า
บ้าเหมือนทะเล ที่ไม่เข้าใจว่ามันทำอะไรหรือจะไปที่ไหน
มีเพียงมันเท่านั้นที่เข้าใจ
และพบตัวเองในคนอื่น
มนุษย์จะไม่มีวันเรียนรู้ที่จะว่ายน้ำหรือ?
ในการค้นหาความหมายและไม่สามารถหยุดได้
หลงทางในทะเลทรายและไม่สามารถดับกระหายได้
ดับกระหายจิตใจที่เย็นชา กลับมาหายใจอีกครั้ง
ดับกระหายจิตใจที่ทุกข์ทรมาน ดับกระหายเพื่อรักษา
บอกว่าไม่มีอะไรเจ็บ บอกว่ามันจะผ่านไป
สับสนในบทบาท ไม่สามารถแสดงได้อีกต่อไป
อยากย้อนเวลาและเริ่มต้นใหม่
ฉันหนีจากความจริงของฉัน ฉันขังตัวเองในความเหงา
และการเริ่มต้นใหม่นั้นฉันไม่สามารถเริ่มได้เลย
กี่ครั้งที่ฉันพูดถึงมัน กี่ครั้งที่ฉันเตือน
แต่เธอไม่อยากเห็น (ไม่อยากเห็น)
เธอไม่อยากรู้
เธอไม่อยากรู้จักฉัน ฉันแค่อยากวิ่งหนี
แต่เพราะวิ่งเท้าเปล่าฉันมีบาดแผลที่ผิวหนัง
เป็นบาดแผลที่ทำให้เธอมัวหมอง
เป็นบาดแผลที่ทำให้เธอพร่ามัว
เป็นบาดแผลที่ทำให้เธอมัวหมอง เป็นบาดแผลที่ทำให้เธอพร่ามัว

และความกลัวนั้นที่ไม่พบคำพูด
และความกลัวนั้นที่ไม่รู้ว่าจะไปที่ไหน
และความกลัวนั้นที่ไม่รู้จักชื่อของตัวเอง
และความสงบที่ไม่เคยกลับมาอีกเลย

VIEW ORIGINAL LYRICS