ทุกอย่างดูเหมือนภูเขา
ที่ต้องปีนขึ้นไป,
ไม่มีน้ำอมฤต, ไม่มีเงินออม,
ไม่มีอนาคต
ปัญหาที่ห่างไกลออกไป,
สิ่งที่ดีที่สุดหรือแย่ที่สุด

ทุกอย่างดูเหมือนยอดเขา
ที่ต้องไปถึง,
มี "มากเกินไป" และ "ไม่พอ"
ที่ต้องกอด,
มีความเสียใจให้บ่น,
มีความรู้สึกผิดให้ร้องไห้,
ฉันไม่รู้จะคิดอะไรอีกแล้ว

ฉันเคยรู้สึกเวียนหัว
ชะตากรรม
ที่พังทลายหรือบินวน,
และไม่มีที่สิ้นสุด,
ไม่มีอะไรหรือมีเกียรติ
เหมือนไม่มีอะไร, ไม่มีใครเข้าใจ
"เมื่อวาน" ที่ไม่มีวันพรุ่งนี้

มันยังคงเป็นภูเขา
ความคิด
ที่ผุดขึ้นมาและครอบงำฉัน,
โดยไม่ชนะ
ที่ทำให้ฉันกลัว, ที่ห่างไกลออกไป
ฉันเลือดออก, ฉันรักษาตัวเอง
ฉันไม่รู้จะไปที่ไหนอีกแล้ว

ภูเขาสีชมพู
ความสูงที่ทำให้เกิดการถกเถียง,
ความต่ำที่มากเกินไป,
บทกวีของฉันแห้งหรือไหล,
การโจมตีและการต่อสู้,
ยอมแพ้เร็วเกินไป,
ฉันยอมแพ้หรือกล้า,
ฉันไม่ให้ค่าผิวของฉัน,
เพิ่งตาย, ก็เบ่งบานแล้ว

ฉันได้เอาชนะสงคราม
ในหัวใจของฉัน
และความกลัวในเส้นประสาทของฉัน
ด้วยเหงื่อ
จากความกระตือรือร้นของบทกวีของฉัน
ความสุขกลับหัว
ฉันไม่รู้จักกลิ่นของมันอีกแล้ว

ฉันได้ต่อสู้กับนรก
ปีศาจ
ที่ติดตามฉัน, ที่กอดฉัน
ที่ส้นเท้า
ภายใต้หน้าผากมีคำอธิษฐาน
ของแม่ที่ไม่มีศาสนา
ที่ไม่รู้จะทำอย่างไรอีกแล้ว

ภูเขาสีชมพู
ความสูงที่ทำให้เกิดการถกเถียง,
ความต่ำที่มากเกินไป,
บทกวีของฉันแห้งหรือไหล,
การโจมตีและการต่อสู้,
ยอมแพ้เร็วเกินไป,
ฉันยอมแพ้หรือกล้า,
ฉันไม่ให้ค่าผิวของฉัน,
เพิ่งตาย, ก็เบ่งบานแล้ว

ภูเขาสีชมพู
ความสูงที่ทำให้เกิดการถกเถียง,
ความต่ำที่มากเกินไป,
บทกวีของฉันแห้งหรือไหล,
การโจมตีและการต่อสู้,
ยอมแพ้เร็วเกินไป,
ฉันยอมแพ้หรือกล้า,
ฉันไม่ให้ค่าผิวของฉัน,
เพิ่งตาย, ก็เบ่งบานแล้ว

VIEW ORIGINAL LYRICS