(ฉันกำลังมองหา Miceeze)

นี่แหละชีวิตในบล็อก
ไม่ช้าก็เร็วทุกคนก็โดน
พี่น้องบนถนนกับกระต่าย
และทำจนกว่าตำรวจจะมา ไม่พูด

ยิ่งตาของลูกค้าเหลืองเท่าไหร่ จดหมายก็ยิ่งเหลืองเท่านั้น
ช่างการทำให้ถูกกฎหมายไปเถอะ เพราะฉันขายเพราะวิกฤต
กลางดึกตอนตีสี่เพราะขาดทุน เดินในตึกแถว
บางคนเรียกว่าลอยไปลอยมา แต่ฉันเรียกว่า "ดูเงินของฉัน"
บอกสิ วิ่งกี่ครั้ง มือกี่ครั้งที่ต้องพิงกำแพง?
บอกสิ ล้มกี่ครั้ง และไหม้กี่ครั้ง? ชีวิตทำให้ฉันป่วย
กี่ครั้งที่ต้องได้ยินว่า "ไม่มีเครดิตจากธนาคาร"?
วันนี้ฉันจ่ายเงินสดซื้ออสังหาริมทรัพย์ ชีวิตสบาย
สำหรับความกังวลที่รบกวนฉัน ไม่มีแอสไพรินคอมเพล็กซ์ช่วยได้
ฉันเป็นคนในฮูด ขายแอสไพรินให้คุณเป็นการโชว์
ปาร์ตี้อะไร? ฉันมีลูกค้า ฉันเครียดตลอดเวลา
ถ้าฉันฉลอง ก็เพื่อหาเงิน นี่แหละธุรกิจ

ใครไม่กล้า ก็ไม่ชนะ ฉันทำงานด้วยสัญชาตญาณ
ดูสิ กระต่ายที่กระโดดอยู่ที่นี่ ฉันขายตั้งแต่เด็ก
ต้องแพ็คกี่กิโล ทำลูกค้ากี่คน?
ความเจ็บปวดในจิตใจฉัน จึงยิ้มปลอมตลอดเวลา

นี่แหละชีวิตในบล็อก
ไม่ช้าก็เร็วทุกคนก็โดน
พี่น้องบนถนนกับกระต่าย
และทำจนกว่าตำรวจจะมา ไม่พูด
นี่แหละชีวิตในบล็อก
ไม่ช้าก็เร็วทุกคนก็โดน
พี่น้องบนถนนกับกระต่าย
และทำจนกว่าตำรวจจะมา ไม่พูด

ไม่พูด
ทุกครั้งที่ตำรวจมา ไม่พูด
ไม่พูด
ทุกครั้งที่ตำรวจมา ไม่พูด

ฉันจำได้ว่าแปดร้อยยูโรในรถบัส
หิวฝันใหญ่และมากขึ้น ฉันล่าด้วยความกดดัน
ทำให้เป็นกิโลของ Kush ฉันทำลบเป็นบวก
ฉันรู้จักความแตกต่างของสายพันธุ์จากกลิ่น
ผู้ทำจริง ผู้ผลักดันจริง
ไม่มีใครเศร้าโศกกับฉันเท่าแม่ของฉัน
ถ้าคุณไม่เอาเซฟไปซ่อน
ฉันอาจจะยังอยู่ในบังเกอร์ที่ไหนสักแห่ง
ฉันจำได้ว่าสองกรัมในถุงเล็กๆ ขายยี่สิบยูโร โอ้ ฉันจนมาก
ฉันต้องขายยังไงก็ได้ ดังนั้นฉันจึงให้ไปที่ Ko
คนสาบานทุกอย่าง เรียกคุณว่าพี่น้องและ Cho
แต่ขายคุณเพื่ออะไร นี่แหละถนน

ใครไม่กล้า ก็ไม่ชนะ ฉันทำงานด้วยสัญชาตญาณ
ดูสิ กระต่ายที่กระโดดอยู่ที่นี่ ฉันห่อมันตั้งแต่เด็ก
ต้องร้องไห้กี่น้ำตา เพื่อนกี่คนที่จากไป?
ต้องเห็นกี่เซลล์ นับกี่วัน?

นี่แหละชีวิตในบล็อก
ไม่ช้าก็เร็วทุกคนก็โดน
พี่น้องบนถนนกับกระต่าย
และทำจนกว่าตำรวจจะมา ไม่พูด
นี่แหละชีวิตในบล็อก
ไม่ช้าก็เร็วทุกคนก็โดน
พี่น้องบนถนนกับกระต่าย
และทำจนกว่าตำรวจจะมา ไม่พูด

ไม่พูด
ทุกครั้งที่ตำรวจมา ไม่พูด
ไม่พูด
ทุกครั้งที่ตำรวจมา ไม่พูด

(COLLEGE)

VIEW ORIGINAL LYRICS