สายลมในท้องฟ้ายามค่ำคืน ฉันสงสัย
น้ำตาแห่งความโศกเศร้าของฉันจมลงใต้ดวงอาทิตย์หรือไม่?
เธอมีจักรวาลของตัวเองที่หายไปอย่างรวดเร็ว
เพราะเสียงเรียกของสายฟ้าคุกคามทุกคน

และฉันรู้สึกเหมือนเพิ่งกลับถึงบ้าน
และฉันรู้สึก
และฉันรู้สึกเหมือนเพิ่งกลับถึงบ้าน
และฉันรู้สึก

เธอบินเร็วกว่าแสงที่พุ่งผ่าน
พยายามจำว่าทุกอย่างเริ่มต้นที่ไหน
เธอมีชิ้นส่วนเล็กๆ ของสวรรค์
รอเวลาที่โลกจะเป็นหนึ่งเดียวกัน

และฉันรู้สึกเหมือนเพิ่งกลับถึงบ้าน
และฉันรู้สึก
และฉันรู้สึกเหมือนเพิ่งกลับถึงบ้าน
และฉันรู้สึก

เร็วกว่าแสงที่พุ่งผ่าน
เร็วกว่าแสงที่พุ่งผ่าน
เร็วกว่าแสงที่พุ่งผ่าน

สายลมในท้องฟ้ายามค่ำคืน ฉันสงสัย
น้ำตาแห่งความโศกเศร้าของฉันจมลงใต้ดวงอาทิตย์หรือไม่?
เธอมีจักรวาลของตัวเองที่หายไปอย่างรวดเร็ว
เพราะเสียงเรียกของสายฟ้าคุกคามทุกคน

และฉันรู้สึก

เร็วกว่าแสงที่พุ่งผ่าน
แล้วหายไป
ใครบางคนจะอยู่ที่นั่น
ผ่านปีที่ไม่มีที่สิ้นสุด

เธอมีจักรวาลของตัวเอง
เธอมีจักรวาลของตัวเอง
เธอมีจักรวาลของตัวเอง

และฉันรู้สึก
และฉันรู้สึก
และฉันรู้สึกเหมือนเพิ่งกลับถึงบ้าน
และฉันรู้สึก

เธอบินเร็วกว่าแสงที่พุ่งผ่าน
ฉันบินเร็วกว่าแสงที่พุ่งผ่าน

VIEW ORIGINAL LYRICS