ตั้งแต่ในวัยอนุบาล ฉันก็ใส่เสื้อสีน้ำเงิน
เล่นกับเด็กผู้ชายเท่านั้น ฉันไม่เข้ากับภาพลักษณ์
เพื่อนร่วมชั้นทุกคนถามคำถาม
ทำไมเธอถึงแตกต่าง?
เฮ้ ทำไมฉันถึงแตกต่าง?
ฉันปฏิเสธทั้งต่อตัวเองและต่อโลกทั้งใบ
ไม่พูดอะไรกับพ่อแม่และเพื่อนสนิทของฉัน
แต่ตั้งแต่ในวัยอนุบาล ฉันก็ใส่เสื้อสีน้ำเงิน
(ฉันใส่เสื้อสีน้ำเงิน ใส่เสื้อสีน้ำเงิน)

แต่แม่บอกว่า
"ลูก อย่าให้ใครเปลี่ยนแปลงตัวเอง ปล่อยให้คนอื่นพูดไป"
ฉันทำตาม อยู่ในความสงบ
แม่บอกว่า "ลูก อย่าให้ใครเปลี่ยนแปลงตัวเอง"

มันไม่ง่ายเสมอไป และใช่ แม่รู้ดี
ในที่สุดของวัน ฉันไม่สนใจหรอกว่าฉันจะเข้ากับที่นี่ได้หรือไม่
เพราะฉันรู้ว่าฉันดีพอ จะไม่เปลี่ยนแปลงตัวเอง
ไม่ใช่เพื่อพวกคุณ และไม่ใช่เพื่อใคร
ฉันปฏิเสธทั้งต่อตัวเองและต่อโลกทั้งใบ
พระเจ้าไม่ทำผิดพลาด
ฉันรู้ว่าเขาต้องการให้ฉันเป็นแบบนี้
และตั้งแต่ในวัยอนุบาล ฉันก็ใส่เสื้อสีน้ำเงิน

แต่แม่บอกว่า
"ลูก อย่าให้ใครเปลี่ยนแปลงตัวเอง ปล่อยให้คนอื่นพูดไป"
ฉันทำตาม อยู่ในความสงบ
แม่บอกว่า "ลูก อย่าให้ใครเปลี่ยนแปลงตัวเอง"

แต่แม่บอกว่า
"ลูก อย่าให้ใครเปลี่ยนแปลงตัวเอง ปล่อยให้คนอื่นพูดไป"
ฉันทำตาม อยู่ในความสงบ
แม่บอกว่า "ลูก อย่าให้ใครเปลี่ยนแปลงตัวเอง"

แม่ ฉันจะไม่เรียกตัวเองว่าเป็นผู้แพ้อีกต่อไป
ในที่สุดของวัน ฉันสามารถบอกแม่ได้ว่าฉันได้ใช้ชีวิตแล้ว
และทุกสายตาที่มองมาที่ฉันก็โอเค
มันไม่เจ็บอีกต่อไป ไม่ใช่ปัญหาของฉันอีกต่อไป เฮ้

ไม่ แต่แม่บอกว่า
"ลูก อย่าให้ใครเปลี่ยนแปลงตัวเอง ปล่อยให้คนอื่นพูดไป"
ฉันทำตาม อยู่ในความสงบ
แม่บอกว่า "ลูก อย่าให้ใครเปลี่ยนแปลงตัวเอง"

แต่แม่บอกว่า
"ลูก อย่าให้ใครเปลี่ยนแปลงตัวเอง" ใช่
ตั้งแต่ในรถเข็นเด็ก ฉันก็ใส่เสื้อสีน้ำเงิน

VIEW ORIGINAL LYRICS