ฉันรู้จักผู้หญิงมากมาย แต่เธอไม่เหมือนใคร
ผมยาวถึงเอวซ่อนความเจ็บปวด
และวิธีที่เธอพูดถึงความงามและการเปลี่ยนแปลง
ฉันยังไม่อยากเชื่อเลยว่าเธอต้องเผชิญกับอะไร

แม่ของเธอมีความสงสัย พ่อของเธอไม่อยู่
ทำทุกอย่างเล็กๆ น้อยๆ ด้วยตัวเอง
คุณควรได้ยินเสียงนั้น เธอจะไม่ลดเสียงลง
เปิดเสียงดังเสมอเพื่อให้มีสมาธิ
และเธอย้ายออกจากบ้าน อายุสิบหกแต่เหมือนยี่สิบเอ็ด
ดื่มเหล้าเหมือนเธอกำลังรับมือ
ไม่เคยล้มเหลว ไม่
แต่เธอยังรับมืออยู่

แต่เธอทิ้งเด็กผู้หญิงคนนั้นไว้ที่บ้าน
เธอทิ้งเด็กผู้หญิงคนนั้นไปนานแล้ว
เธอทิ้งเด็กผู้หญิงคนนั้นไว้ที่บ้าน
อยากบอกเธอว่าเธอจะไม่มีวันอยู่คนเดียว

เมื่อฝนตกลงมา มันเป็นวันที่สมบูรณ์แบบ
และมีความหวังในดวงตาของเธอ แม้ท้องฟ้าจะเปลี่ยนเป็นสีเทา (โอ้)
จุดอะไรหวานๆ ตรงหน้าเธอ
แต่เป็นเวลาหลายปีที่เธอไม่สามารถแทนที่ได้
เหมือน

แม่ของเธอมีความสงสัย พ่อของเธอไม่อยู่
ทำทุกอย่างเล็กๆ น้อยๆ ด้วยตัวเอง
คุณควรได้ยินเสียงนั้น เธอจะไม่ลดเสียงลง
เปิดเสียงดังเสมอเพื่อให้มีสมาธิ
และเธอย้ายออกจากบ้าน อายุสิบหกแต่เหมือนยี่สิบเอ็ด
ดื่มเหล้าเหมือนเธอกำลังรับมือ
ไม่เคยล้มเหลว ไม่
แต่เธอยังรับมืออยู่

แต่เธอทิ้งเด็กผู้หญิงคนนั้นไว้ที่บ้าน
เธอทิ้งเด็กผู้หญิงคนนั้นไปนานแล้ว
เธอทิ้งเด็กผู้หญิงคนนั้นไว้ที่บ้าน
อยากบอกเธอว่าเธอจะไม่มีวันอยู่คนเดียว

VIEW ORIGINAL LYRICS