คนป่วยจากความรัก ฉันหายารักษาในชีวิตกลางคืน
เหมือนดอกไม้กลางคืนในบาร์แห่งหนึ่งในโซนใต้
ความเจ็บปวดจากความรักต้องรักษาด้วยความรักอีกครั้ง
ฉันมารักษาความเจ็บปวดจากความรักนี้ในบาร์สีฟ้า
และเมื่อกลางคืนกำลังจะสิ้นสุดในแสงสว่างของรุ่งอรุณ
ผู้คนในชีวิตกลางคืนก็ไปนอน
และหญิงสาวกลางคืนที่อยู่กับฉันก็จากไปเช่นกัน
ประตูปิดลง ฉันต้องออกไปคนเดียวอีกครั้ง

จะออกไปอย่างไร ถ้าฉันไม่รู้ทิศทางที่จะไป
ฉันจำได้เพียงเล็กน้อยว่าฉันอยู่
ในบาร์แห่งหนึ่งในโซนใต้
ฉันดื่มมากเกินไปและจำไม่ได้แม้แต่
ชื่อของผู้หญิงคนนั้น
ดอกไม้กลางคืนของบาร์สีฟ้า

เมื่อหลายปีก่อน
ฉันถูกขังในห้องขังเย็นนี้
บนชั้นสองของเรือนจำ
ที่ถนนข้างนอกฉันเห็น
เมื่อคนสวนปลูกต้นอิเป้
และเมื่อเวลาผ่านไป
มันเติบโตและมีชีวิต
ขณะที่ฉันทุกข์ทรมาน

ต้นอิเป้ที่ออกดอกของฉัน
อยู่ข้างห้องขังของฉัน
วันนี้มันสูง
ถึงหน้าต่างของฉัน
มีเพียงความแตกต่าง
ระหว่างเราตอนนี้
ที่นี่ข้างในกลางคืน
ไม่มีรุ่งอรุณอีกต่อไป
คุณมีแสงสว่างมากมายข้างนอก

ฉันต้องการให้คุณลบชื่อของฉันออกจากสมุดโทรศัพท์ของคุณ
ลืมเบอร์โทรศัพท์ของฉัน อย่าโทรหาฉันอีก
เพราะฉันเหนื่อยแล้วที่จะเป็นยา
เพื่อรักษาความเบื่อหน่ายของคุณ
เมื่อความรักของคุณไม่ทำให้คุณพอใจ

ฉันเหนื่อยที่จะเป็นตัวตลกของคุณ
ทำในสิ่งที่คุณต้องการเสมอ
ฉันเหนื่อยที่จะรักษาความเศร้าของคุณ
เมื่อคุณไม่รู้สึกมีความสุข

ดังนั้นฉันจึงตัดสินใจ
ตัดเบอร์โทรศัพท์ของฉัน
คุณจะโทรหลายครั้ง
โทรศัพท์ที่เงียบไม่สามารถรับสายได้

VIEW ORIGINAL LYRICS