เจ็ดร้อยล้านคนจีน
และฉัน และฉัน และฉัน
กับชีวิตของฉัน บ้านเล็กๆ ของฉัน
อาการปวดหัวของฉัน อาการปวดท้องของฉัน
ฉันคิดถึงมันแล้วก็ลืม
นี่แหละชีวิต นี่แหละชีวิต

แปดสิบล้านคนอินโดนีเซีย
และฉัน และฉัน และฉัน
กับรถของฉันและหมาของฉัน
เสียงเห่าของมัน
ฉันคิดถึงมันแล้วก็ลืม
นี่แหละชีวิต นี่แหละชีวิต

สามหรือสี่ร้อยล้านคนผิวดำ
และฉัน และฉัน และฉัน
ที่ไปที่ร้านทำผิว
ไปซาวน่าเพื่อลดน้ำหนัก
ฉันคิดถึงมันแล้วก็ลืม
นี่แหละชีวิต นี่แหละชีวิต

สามร้อยล้านคนโซเวียต
และฉัน และฉัน และฉัน
กับนิสัยและอาการกระตุกของฉัน
ในเตียงเล็กๆ ของฉันที่มีขนห่าน
ฉันคิดถึงมันแล้วก็ลืม
นี่แหละชีวิต นี่แหละชีวิต

ห้าสิบล้านคนที่ไม่สมบูรณ์แบบ
และฉัน และฉัน และฉัน
ที่ดูแคทเธอรีน ลองเจ
ทางโทรทัศน์ที่บ้านของฉัน
ฉันคิดถึงมันแล้วก็ลืม
นี่แหละชีวิต นี่แหละชีวิต

เก้าร้อยล้านคนที่หิวโหย
และฉัน และฉัน และฉัน
กับอาหารมังสวิรัติของฉัน
และวิสกี้ทั้งหมดที่ฉันดื่ม
ฉันคิดถึงมันแล้วก็ลืม
นี่แหละชีวิต นี่แหละชีวิต

ห้าร้อยล้านคนอเมริกาใต้
และฉัน และฉัน และฉัน
ฉันเปลือยกายในอ่างอาบน้ำ
กับผู้หญิงที่ทำความสะอาดฉัน
ฉันคิดถึงมันแล้วก็ลืม
นี่แหละชีวิต นี่แหละชีวิต

ห้าสิบล้านคนเวียดนาม
และฉัน และฉัน และฉัน
วันอาทิตย์ไปล่ากระต่าย
กับปืนของฉัน ฉันเป็นราชา
ฉันคิดถึงมันแล้วก็ลืม
นี่แหละชีวิต นี่แหละชีวิต

ห้าร้อยพันล้านคนดาวอังคาร
และฉัน และฉัน และฉัน
เหมือนคนโง่จากปารีส
รอเช็คสิ้นเดือนของฉัน
ฉันคิดถึงมันแล้วก็ลืม
นี่แหละชีวิต นี่แหละชีวิต
ฉันคิดถึงมันแล้วก็ลืม
นี่แหละชีวิต นี่แหละชีวิต
ฉันคิดถึงมันแล้วก็ลืม
นี่แหละชีวิต นี่แหละชีวิต
ฉันคิดถึงมันแล้วก็ลืม

VIEW ORIGINAL LYRICS