เจ็ดร้อยล้านคนจีน
และฉัน, และฉัน, และฉัน
ด้วยชีวิตของฉัน, บ้านเล็ก ๆ ของฉัน
ปวดหัวของฉัน, จุดที่ตับของฉัน
ฉันคิดแล้วลืม
นั่นคือชีวิต, นั่นคือชีวิต

แปดสิบล้านคนอินโดนีเซีย
และฉัน, และฉัน, และฉัน
ด้วยรถของฉันและสุนัขของฉัน
เมื่อมันเห่า
ฉันคิดแล้วลืม
นั่นคือชีวิต, นั่นคือชีวิต

สามหรือสี่ร้อยล้านคนผิวดำ
และฉัน, และฉัน, และฉัน
ที่ไปที่สถานที่ทำสี
ที่ซาวน่าเพื่อลดน้ำหนัก
ฉันคิดแล้วลืม
นั่นคือชีวิต, นั่นคือชีวิต

สามร้อยล้านคนโซเวียต
และฉัน, และฉัน, และฉัน
ด้วยนิสัยและประจำตัวของฉัน
ในเตียงขนห่านขนาดเล็กของฉัน
ฉันคิดแล้วลืม
นั่นคือชีวิต, นั่นคือชีวิต

ห้าสิบล้านคนที่ไม่สมบูรณ์
และฉัน, และฉัน, และฉัน
ที่มอง Catherine Langeais
ที่ทีวีในบ้านฉัน
ฉันคิดแล้วลืม
นั่นคือชีวิต, นั่นคือชีวิต

เก้าร้อยล้านคนที่หิวโหย
และฉัน, และฉัน, และฉัน
ด้วยโภชนาการเจของฉัน
และวิสกี้ทั้งหมดที่ฉันดื่ม
ฉันคิดแล้วลืม
นั่นคือชีวิต, นั่นคือชีวิต

ห้าร้อยล้านคนอเมริกาใต้
และฉัน, และฉัน, และฉัน
ฉันอยู่เปลือยในอ่างน้ำ
ด้วยสาวที่ทำความสะอาดฉัน
ฉันคิดแล้วลืม
นั่นคือชีวิต, นั่นคือชีวิต

ห้าสิบล้านคนเวียดนาม
และฉัน, และฉัน, และฉัน
วันอาทิตย์ที่ไปล่ากระต่าย
ด้วยปืนของฉัน, ฉันเป็นราชา
ฉันคิดแล้วลืม
นั่นคือชีวิต, นั่นคือชีวิต

ห้าร้อยพันล้านคนมาร์เทียน
และฉัน, และฉัน, และฉัน
เหมือนคนโง่ของปารีส
ฉันรอเช็คเงินปลายเดือนของฉัน
ฉันคิดแล้วลืม
นั่นคือชีวิต, นั่นคือชีวิต
ฉันคิดแล้วลืม
นั่นคือชีวิต, นั่นคือชีวิต
ฉันคิดแล้วลืม
นั่นคือชีวิต, นั่นคือชีวิต
ฉันคิดแล้วลืม

VIEW ORIGINAL LYRICS