ดอกไม้
ที่ประดับพื้นดินของผู้ล่วงลับ
มีราคาแพงเพียงใด
และเมื่อความหนาวเย็นมาถึงก็เหี่ยวเฉา
เพื่อรวมตัวกัน
กับความรักของพวกเขา
ในหิมะ

เพราะความหนาวเย็น
ความหนาวเย็นตัดสินใจที่จะกลายเป็นน้ำแข็ง
ในน้ำตาของผู้บริสุทธิ์
ที่ไม่ได้อยู่แล้ว

ใบไม้
ที่ประดับรุ่งอรุณของเดือนเมษายน
มีราคาแพงเพียงใด
ต่อหน้าการขาดหายไป
ภายใต้การขาดหายไปของการปรากฏตัว
ที่พักผ่อน
ในความเงียบ

เพราะดวงอาทิตย์
ดวงอาทิตย์ตัดสินใจที่จะอบอุ่น
เพื่อให้ความเจ็บปวด
สามารถจางหายไปได้

แต่เพียงเท่านั้น
อีกครั้งหนึ่ง
ดวงตาเห็นในความมีชีวิตชีวาของมัน
ที่ไม่ใช่ความโกรธของมนุษย์
ไม่ใช่ความบ้าคลั่งของผู้อื่น
ครั้งหนึ่งความเกลียดชังที่เบ่งบาน
(ตอนนี้ร้องไห้กับความเจ็บปวดของมัน)
สามารถทำให้เลือดเย็นลงได้
ในชะตากรรมของมัน
ความขัดแย้งของมัน
เป็นสัญญาณของความทรงจำอีกครั้งหนึ่ง
เพราะมันเป็นสิ่งที่ละเอียดอ่อน
เปราะบางและทองคำ
ไม่ใช่เพียงชั่วโมง
แต่เป็นอมตะตลอดไป

เพราะแสงสว่าง
แสงสว่างตัดสินใจที่จะจุดไฟ
ในคืนของคุณที่พระอาทิตย์ตก
เพื่อเตือนเรา
ว่าเราเคยเป็นปกติอย่างไร
และทันใดนั้น
เราไม่มีอีกแล้ว

VIEW ORIGINAL LYRICS