บนมือมีหนามวาดไว้
โผล่ออกมาเพื่อไม่ให้ฉันเจ็บ
หลับตาฉันมองเห็นได้ดีกว่า
สิ่งที่อยู่รอบตัวฉัน
ฉันเลือกเองว่าจะเริ่มจากที่ไหน
ฉันไม่เคยถามว่าจะอยู่ฝ่ายไหน
ถ้าบนฝั่งหรือในทะเลเปิด
ขอบฟ้าเหมือนเดิม

ฉันเป็นสัญชาตญาณและข้อยกเว้น
แรงโน้มถ่วงของฉัน
รอยยิ้มของแม่ฉัน
ที่จะช่วยฉัน

และฉันจำตัวเองได้บ้าง
และฉันจำตัวเองได้บ้าง
และฉันจำตัวเองได้บ้าง

จากตรงนี้ที่ฉันอยากเริ่มใหม่
จากการเดิมพันที่ทำผิด
อีกชีวิตหนึ่งที่สามารถเล่นได้
ฉันยังมีเหรียญอีกเหรียญหนึ่ง
จากเสียงหัวเราะที่เธอซ่อนจากฉัน
จากคำพูดที่เธอไม่เชื่อ
ฉันเข้าใจโดยไม่ต้องพูดอะไร
ใครหัวเราะทีหลังหัวเราะตลอดไป
ต่อหน้าคนที่ไม่ฟังเรา
ต่อหน้าคนที่ตัดสินใจไป
ฉันคือการปฏิวัติของตัวเอง

และฉันจำตัวเองได้บ้าง
และฉันจำตัวเองได้บ้าง
และฉันจำตัวเองได้บ้าง
และฉันจำตัวเองได้บ้าง
และฉันจำตัวเองได้บ้าง

ถ้าเธอได้สัมผัสถึงก้นบึ้งแล้ว
เธอเหยียบมัน
ถ้าเวลาหมดแล้ว
เธอกรอกลับมัน

ทุกหยดน้ำตาที่ฉันเสียไปเป็นฝนบนเธอ
เมื่อฉันไม่รู้จะไปไหน
ฉันจำตัวเองได้บ้าง

ถ้าเธอได้สัมผัสถึงก้นบึ้งแล้ว
และฉันจำตัวเองได้บ้าง
ถ้าเธอหมดเวลาแล้ว
และฉันจำตัวเองได้บ้าง

ทุกหยดน้ำตาที่ฉันเสียไป
และฉันจำตัวเองได้บ้าง
แต่เมื่อฉันไม่รู้จะไปไหน
และฉันจำตัวเองได้บ้าง
ฉันจำตัวเองได้บ้าง
มม

VIEW ORIGINAL LYRICS