ตอนนี้ฉันสอนให้ต้นวิลโลว์ร้องไห้ได้
และฉันได้สอนให้เมฆปกคลุมท้องฟ้าสีฟ้าใส
และน้ำตาที่ฉันร้องไห้เพื่อผู้หญิงคนนั้นจะทำให้น้ำท่วมคุณ แม่น้ำใหญ่
แล้วฉันจะนั่งอยู่ตรงนี้จนกระทั่งฉันตาย

ฉันได้พบเธอโดยบังเอิญที่เซนต์พอล (มินนิโซตา)
และมันทำให้ฉันเสียใจทุกครั้งที่ได้ยินเธอพูดเสียงทางใต้
แล้วฉันได้ยินว่าความฝันของฉันกลับไปที่ดาวน์สตรีม โลดแล่นอยู่ที่แดเวนพอร์ต
และฉันตามคุณไป, แม่น้ำใหญ่, เมื่อคุณเรียก

แล้วคุณพาฉันไปเซนต์หลุยส์ในภายหลัง (ลงแม่น้ำ)
มีคนขนส่งบอกว่าเธอเคยมาที่นี่แต่เธอไปแล้ว, หนุ่ม, เธอไปแล้ว
ฉันพบร่องรอยของเธอในเมมฟิส, แต่เธอเพียงแค่เดินขึ้นบล็อก
เธอทำให้คนหลายคนแปลกใจแล้วเธอก็ไปต่อคนเดียว

ตอนนี้, คุณจะไม่ทุบตีลงโดยแบตันรูช, ราชินีแม่น้ำ, ม้วนมันต่อไป
พาผู้หญิงคนนั้นลงไปนิวออร์ลีนส์, นิวออร์ลีนส์
ไปเถอะ, ฉันมีพอแล้ว, ทิ้งความเศร้าของฉันลงในอ่าว
เธอรักคุณ, แม่น้ำใหญ่, มากกว่าฉัน

ตอนนี้ฉันสอนให้ต้นวิลโลว์ร้องไห้ได้, ร้องไห้, ร้องไห้
และฉันได้สอนให้เมฆปกคลุมท้องฟ้าสีฟ้าใส
และน้ำตาที่ฉันร้องไห้เพื่อผู้หญิงคนนั้นจะทำให้น้ำท่วมคุณ แม่น้ำใหญ่
แล้วฉันจะนั่งอยู่ตรงนี้จนกระทั่งฉันตาย

VIEW ORIGINAL LYRICS