เสียงระฆังดังขึ้นเป็นสัญญาณกลับบ้าน
ในชีวิตของเขา
ราวกับมีความเศร้าหมอง
ผิวสีดำให้ความหมายกับเขา
คือการทุ่มเทตลอดชีวิตในการต่อสู้เพื่อสีผิว
ปีเดือนทำให้สิ่งที่มีกลายเป็นสูญเสีย
ดวงตาที่เหนื่อยล้าพร้อมด้วยความหวัง
วันนี้เหลือเพียงแต่เปลือกกายที่เหลืออยู่
ต้อนรับยุคสมัยแห่งความรุ่งโรจน์
กอดเอาอิสระไว้ในห้วงพายุ
ชีวิตผ่านความลังเลใจและการดิ้นรน
มั่นใจว่าสามารถเปลี่ยนแปลงอนาคตได้
ถามว่าใครสามารถทำได้บ้าง
สามารถที่จะไม่แบ่งแยกเส้นแบ่งสีผิวได้หรือไม่
ปรารถนาให้ในแผ่นดินนี้
ไม่แบ่งแยกความสูงต่ำของคุณหรือฉัน
ความงามที่ปรากฏจากสีสันที่หลากหลาย
เป็นเพราะมันไม่มี
การแบ่งแยกแต่ละสี
ปีเดือนทำให้สิ่งที่มีกลายเป็นสูญเสีย
ดวงตาที่เหนื่อยล้าพร้อมด้วยความหวัง
วันนี้เหลือเพียงแต่เปลือกกายที่เหลืออยู่
ต้อนรับยุคสมัยแห่งความรุ่งโรจน์
กอดเอาอิสระไว้ในห้วงพายุ
ชีวิตผ่านความลังเลใจและการดิ้นรน
มั่นใจว่าสามารถเปลี่ยนแปลงอนาคตได้
ถามว่าใครสามารถทำได้บ้าง
วันนี้เหลือเพียงแต่เปลือกกายที่เหลืออยู่
ต้อนรับยุคสมัยแห่งความรุ่งโรจน์
กอดเอาอิสระไว้ในห้วงพายุ
ชีวิตผ่านความลังเลใจและการดิ้นรน
มั่นใจว่าสามารถเปลี่ยนแปลงอนาคตได้
ถามว่าใครสามารถทำได้บ้าง
วันนี้เหลือเพียงแต่เปลือกกายที่เหลืออยู่
ต้อนรับยุคสมัยแห่งความรุ่งโรจน์
กอดเอาอิสระไว้ในห้วงพายุ
ชีวิตผ่านความลังเลใจและการดิ้นรน
มั่นใจว่าสามารถเปลี่ยนแปลงอนาคตได้
ถามว่าใครสามารถทำได้บ้าง
วันนี้เหลือเพียงแต่เปลือกกายที่เหลืออยู่
ต้อนรับยุคสมัยแห่งความรุ่งโรจน์
กอดเอาอิสระไว้ในห้วงพายุ
ชีวิตผ่านความลังเลใจและการดิ้นรน
มั่นใจว่าสามารถเปลี่ยนแปลงอนาคตได้
ถามว่าใครสามารถทำได้บ้าง

VIEW ORIGINAL LYRICS