มาโน่ ฉันคือบาโก้
เทพเจ้าแห่งความบ้าคลั่งและเวที
ฉันไม่ปกครองตัวเอง
ฉันคือบริษัทของฉันเอง
รัฐบาลของฉันเอง
ที่รักของฉัน
คือตัวฉันเอง
ยิ้มเมื่อได้รับ
ดอกไม้ในงานศพของฉัน
ฉันเป็นนิรันดร์
จากยุคของผู้รู้แจ้ง
ของผู้โกรธที่ไม่เข้าใจ
ของผู้ที่เกิดมาเพื่อเสรีภาพ
ถ้าขอร่วมงานจะออกมาแย่
เคอโรแอค ฉันแต่งกลอนให้กับยุคบีทของคุณ
เคอโรแอค ฉันแต่งกลอนให้กับยุคบีทของคุณ
ทุกครั้งที่ฉันถึงจุดสุดยอด ฉันรู้สึกไม่บริสุทธิ์
เธอยิ้มและพูดว่า บาโก้ ฉันรักคุณ
จำไว้ว่าคุณเป็นมนุษย์
คุณแข็งแกร่ง ทนความเจ็บปวดได้
การครองโลกไม่ใช่แค่แผนอีกต่อไป
ทุกสิ่งที่คู่แข่งทำฟังดูธรรมดาสำหรับฉัน
พวกคุณรวมคำไม่กี่คำแล้วคิดว่ากำลังแต่งกลอน
ครองสนามเหมือนคริสเตียโน่
คุณเข้าสู่ประวัติศาสตร์สองครั้งในสองปี
แค่ตอนอายุ 22 ปี
คุณแต่งกลอนเหมือนบีบี คิง กำลังโซโล่
ความมั่นใจในตัวเอง ฉันรักคุณ
พีวา ในถนนเหล่านี้ฉันรู้สึกเหมือนเป็นราชา
ฉันมีชีวิต ฉันล้ม ฉันซ่อมแซมตัวเอง
ฉันคือผลลัพธ์ของคนที่ฉันรัก
ฉันดื่ม ฉันมีเพศสัมพันธ์ ฉันเปลี่ยนแปลงตัวเอง
สามเก้าในเสื้อและฉันรู้สึกเหมือนเป็นราชา
สามเก้า เก้าในเสื้อและฉันรู้สึกเหมือนเป็นราชา
สามเก้าในเสื้อและฉันรู้สึกเหมือนเป็นราชา
สามเก้า เก้าในเสื้อและฉันรู้สึกเหมือนเป็นราชา
ปี 1903 ครั้งแรกที่
ชายผิวขาวสังเกตเห็นชายผิวดำ
ไม่ใช่ในฐานะสัตว์ที่ก้าวร้าว
หรือแรงงานที่ขาดสติปัญญา
ครั้งนี้ เขาเห็นพรสวรรค์ ความคิดสร้างสรรค์ ดนตรี
โลกของคนขาวไม่เคยรู้สึกอะไรเหมือนบลูส์
ชายผิวดำ กีตาร์ และมีดพก
เกิดขึ้นในการต่อสู้เพื่อชีวิต เกิดมาแข็งแกร่ง เกิดมาเข้มข้น
จากความจำเป็นที่แท้จริงในการมีอยู่

การเป็นบลูส์แมนคืออะไร?
คือการเป็นสิ่งที่ตรงข้ามกับที่คนอื่นคิด
คือการต่อต้านกระแส
เป็นพลังของตัวเอง รากของตัวเอง
คือการรู้ว่าเราไม่เคยเป็นการทำซ้ำอัตโนมัติ
ของภาพที่พวกเขาสร้างขึ้น
ช่างภาพที่พวกคุณสร้างขึ้น
ฉันไม่สามารถอ่านได้ ฉันไม่สามารถเข้าใจได้
ฉันคือเทพเจ้าของตัวเอง นักบุญของตัวเอง
กวีของตัวเอง
มองฉันเหมือนผืนผ้าสีดำของจิตรกรคนเดียว
มีเพียงฉันเท่านั้นที่สามารถสร้างศิลปะของฉัน
มีเพียงฉันเท่านั้นที่สามารถอธิบายตัวเองได้
พวกคุณไม่มีสิทธินั้น
ฉันไม่จำเป็นต้องเป็นสิ่งที่พวกคุณคาดหวัง
เรามีมากกว่านั้น
ถ้าคุณไม่เข้ากับสิ่งที่พวกเขาคาดหวัง
คุณคือบลูส์แมน

VIEW ORIGINAL LYRICS