เห็นไหมว่าฉันสู้ยังไง
บางครั้งไม่มีแม้แต่แป้งตอติญ่ากับเกลือ
แต่ฉันไม่เคยยอมแพ้
มีหลายคนที่หันหลังให้ฉัน
เมื่อฉันต้องการพวกเขา
และมีไม่กี่คนที่ขึ้นเรือไปกับฉัน
กับพวกเขาฉันอยู่เต็มร้อย

ถ้ามีโคเคน พวกเขาจะปฏิบัติดี
แต่เมื่อเงินหายไป
เราจะเห็นว่าใครเป็นใคร
ฉันขอบคุณคนที่ไม่เชื่อ
ว่าเราจะทำได้
พวกเขาลืมไปว่าแม้แต่หอคอยสูง
บางครั้งก็ล้มลงได้

ไม่มีอะไรทำให้ฉันกลัวอีกแล้ว และไม่มีใครเล่าอะไรให้ฟัง
สุดท้ายชีวิตก็เป็นของยืม
นี่คือมือของฉัน สำหรับคนที่สมควรได้รับ
หลีกไปให้หมดพวกคนธรรมดา
ฉันแข็งแกร่งขึ้นด้วยการต่อสู้

และเราก็อยู่ที่ 360 นะเพื่อน
เย้!

ต้องทำเพื่อสมควรได้รับ
ฉันต่อสู้บนเส้นทางนี้มานาน
เพื่อที่จะไม่ถอยหลัง
และเพราะยิงไปมากมาย เราก็โดนเป้า
และฉันไม่ลืมใครเลย
อย่ามาบอกว่าฉันหลงตัวเอง
ถ้าคุณไม่รู้จักฉันดี

ฉันล้มและลุกขึ้น
และแม้ว่าฉันจะสะดุดในชีวิตมากมาย
เรายังยืนอยู่
ช้าๆ และค่อยๆ ไม่มีความเร่งรีบ
ยังมีอีกมากที่ต้องเรียนรู้
ฉันพร้อมแล้ว
และฉันก็ลืมจำนวนปากที่ฉันปิดไปแล้ว

ไม่มีอะไรทำให้ฉันกลัวอีกแล้ว และไม่มีใครเล่าอะไรให้ฟัง
สุดท้ายชีวิตก็เป็นของยืม
นี่คือมือของฉัน สำหรับคนที่สมควรได้รับ
หลีกไปให้หมดพวกคนธรรมดา
ฉันแข็งแกร่งขึ้นด้วยการต่อสู้

VIEW ORIGINAL LYRICS