Ej
Dech zapiera w piersiach gdy światło tańczy z woskiem
Stoję na własnych wersach jestem płonącym mostem
Innej drogi nie znam i sam słucham szeptu wiatru
Wyrosłem w blokach kocham ściany tego teatru
Jestem aktorem dramatu gdzieś za parawanem powiek
Wiem cokolwiek o sobie gram sceny gorzkie jak spowiedź
Znam jedną drogę jak ciemną stronę księżyca
Gdzie każdy werset jest jak obietnica że nie uśniesz dzisiaj
I tak wyliczam sekundy jak gwoździe do trumny dumnych
Na spalonym moście brakuje nam horyzontów wspomnień
Jesteśmy obcy sobie przez te sekundy na słuchawkach
Lecz czujesz się jak ja bez powietrza jak bez światła