Aha
Gəlib, gəlib o ’’момент’’ çatır ki insan həyatında
Özünə sual verirsən:
Nə qalacaq məndən sonra?
Nə qalacaq səndən sonra?
Get...

Pəncərədə Günəşin
Hətta o da dəyişir
Sönər, bir gün gələr sıra
Nə qalır ondan sonra?

Qamətini əymir bu yük, çün’ hər kəsin yükü böyük
Görmürsən Günəşdə ləkə, görürsən günəşsiz göyü
Su - öyrəşdikcə qızır, dəmir - döyüldükcə bərkiyir
Yara ağrıdıqca yazır, insan böyüdükcə dərk eləyir ki
Sevgi nə, qorxu nə, vərdiş, asılılıq nədir?
Hansından ürək döyünür, hansı ürəyi yellədir?
Maddiyyat, ya hissiyyat, vaxt yetişir salır tora
Sonda özünə sual verirsən: “Nə qalır məndən sonra?”

Karmanın geci, tezi
İnsan insandan bezir
Çarə, vurma qəlbə yara
Bu qalır səndən sonra…

Xəyanətin belə acı nəticə verəcəyini bilmirdin sən
Birinə yazdın, biri ilə yatdın - bunda problem görmürdün sən
Yaralı qəlbi xoş tumarla, düşünürdün, verirsən yola
Əgər ortada yanan məşəl, soyuq olsa da, sönmürdüsə
Açılan dolablar, rəflər, keçilən qırmızı xətlər
Andlar, vədlər silmir köhnə dərdləri -, dedilər
Tələsib, qurub planlar, əlini kəsib qalıb olanla
Gördün, alınmır, “Axı sevən adamlar belə dolanmır”
Deyib baş vurdun depressiya gölünə düşən kəsək kimi
Amma sahilə çıxıb gördün hər şeyi məsəl kimi
Yaş ötür, illər gedir, amma heç kəs bilmir hara
Bircə Allah bilir, nə qalacaq hamı gedəndən sonra

Geriyə sən baxanda
Nə görürsən arxada?
Yollar, o keçdiyin yollar
Qalacaq səndən sonra...