Ik blijf het maar vragen
Het maalt door m’n hoofd
Het antwoord verraad zich nog niet
Het is er heel langzaam toch in geslopen
En besloot dat je mij achterliet
Het gleed door m’n handen
Geen weg meer terug
Vechtend verloor ik de strijd
Gevoelloos ben je toen de deur uitgelopen
Althans dat is hoe het nu lijkt

Geef me dan nu op z’n minst nog een reden
Hoe wij op dit punt zijn beland
Is dit het dan en weet je heel zeker
Dat het achter je lach nu verbrand
Is het moment waar je blind van de leugen waarheid van hebt gemaakt
En heb je dat deel van ons geheugen gewist dat het niet meer bestaat
Is het te laat
Ik wil niet dat je gaat
Ik wil niet dat je gaat

Ontwijkt alle vragen zo ren je maar door
Om te zoeken naar wat het ook is
Maar ergens dan zal toch je hart weer gaan spreken
Besef je hoe groot het gemis
Ik kan niet anders dan jou laten gaan
In de hoop dat je ergens ontwaakt
M’n hart is bebloed waar je ook bent gaan staan
Niets heeft me ooit zo geraakt
Is het te laat
Ik wil niet dat je gaat
Ik wil niet dat je gaat

Ik zal blijven wachten want het is niet waar
Dat alles maar uit is gewist
Je tijdens je zoektocht erachter zal komen
Je hart zegt je hebt je vergist
Ergens je weg wel weer terug zal gaan vinden
Die jou ook weer leidt naar mij
En dat wat het was dat je zo kon verblinden
Niets meer dan een zwart gat moest zijn
Het is niet te laat
Ik wil niet dat je gaat
Ik wil niet dat je gaat
Ik wil niet dat je gaat
Ik wil niet dat je gaat