Μάνα γιατί δεν κέρασες
Γλυκό κρασί τις μοίρες
Το ριζικό που ήθελες
Για μένα δεν το πήρες

Μάνα γιατί τις άφησες
Να μείνουν διψασμένες
Γλυκά δεν τις εζάλισες
Και φύγαν πικραμένες

Πικρά ήταν τα γράμματα
Πικρό και το μελάνι
Μάνα ως τα χαράματα
Ο ύπνος δεν με πιάνει
Μάνα ως τα χαράματα
Ο ύπνος δεν με πιάνει

Γλυκιά η ζάλη του πιοτού
Γλυκιές θα'ταν και οι μοίρες
Θ'άνοιγαν διάπλατα
Για μένανε οι θύρες

Χρυσή κλωστή θα άπλωναν
Να πλέξουν τη ζωή μου
Άμα τις γλυκοκέρναγες
Για χάρη τη δική μου

Πικρά ήταν τα γράμματα
Πικρό και το μελάνι
Μάνα ως τα χαράματα
Ο ύπνος δεν με πιάνει
Μάνα ως τα χαράματα
Ο ύπνος δεν με πιάνει