Trudno w to uwierzyć, w głowie się nie mieści
Jaki spokój w mieście, czy ktoś obwieścił
Obowiązek smutnych min
Wieczór ciągle piękny
A tu ulic pustych straszy nas posępny duch.
My będziemy pierwsi zmontujemy jakiś cud.

Z tych kamienic tu dzielnic i obrzeży
Kanap i łóżek ciepłych miejsc
Ściągniemy każde ludzkie resztki
Chcemy zakochać w nich się

Ruszamy w miasto, miasto musi żyć
Niech tylko wszystkich pomieści,
Żeby sobą móc oświecić drobne grzeszki
Zmienić w wielki czyn
Ruszamy w miasto, miasto musi być
Spełnieniem naszych nadziei,
Kiedy znowu zgaśnie światło
Spać nie warto iść tylko łapać miasta rytm
Żeby móc się upić nim

Trudno będzie wierzyć, jak tu było kiedyś
Gdy zmęczeni padną znów.
Którzy byli pierwsi
Ciągle ktoś przychodzi znów.

Z tych kamienic tu dzielnic i obrzeży
Kanap i łóżek ciepłych miejsc
Ściągniemy każde ludzkie resztki
Chcemy zakochać w nich się

Ruszamy w miasto, miasto musi żyć
Niech tylko wszystkich pomieści,
Żeby sobą móc oświecić drobne grzeszki
Zmienić w wielki czyn
Ruszamy w miasto, miasto musi być
Spełnieniem naszych nadziei,
Kiedy znowu zgaśnie światło
Spać nie warto iść tylko łapać miasta rytm
Żeby móc się upić nim
Żeby móc się upić nim
Żeby móc się upić nim
Żeby móc się upić nim
Żeby móc się upić nim
Żeby móc się upić nim
Żeby móc się upić nim
Żeby móc