เคยได้ยินเสียงเพลงหนึ่ง
ก็ยิ้มในใจ
ก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน
เพลงที่เฝ้าคร่ำครวญว่ารักกัน
จะเจ็บสักเท่าไรก็ไม่ลืม

ลืมไม่ให้เหลือสักอย่าง
ถ้าฉันต้องเจ็บ
ต้องเจอคนไม่รักกัน
จำบอกกับตัวเองมาทุกวัน
จนวันที่ฉันเองไม่มีเธอ

ผิดแล้วที่เคยเข้าใจว่าความรักเป็นไง
เจ็บแล้วจึงพอเข้าใจต้องเจอะเองรู้เอง
ที่แท้ความจริงในใจก็เป็นเหมือนในเพลง
แค่เสียงเพลงสะกิดใจ
แค่นั้นน้ำตาก็ไหลเป็นทาง

เพียงแว่วยินเสียงเพลงเก่า
ก็มันเหงาในใจ
ก็ล่องลอยไปถึงเธอ
ใจก็เฝ้าคร่ำครวญว่ารักเธอ
จะเจ็บสักเท่าไรก็ยังรัก

ที่แท้ก็เพิ่งเข้าใจว่าความรักเป็นไง
เจ็บแล้วจึงพอเข้าใจต้องเจอะเองรู้เอง
ที่แท้ความจริงในใจก็เป็นเหมือนในเพลง
แค่เสียงเพลงสะกิดใจ
แค่นั้นน้ำตาก็ไหลเป็นทาง

เพิ่งได้เรียนรู้ถึงคำว่ารัก
คำคำเดียวที่สอนใจให้ฉัน
ให้ใฝ่ฝันให้หวั่นไหวให้จดจำ

ที่แท้ก็เพิ่งเข้าใจว่าความรักเป็นไง
เจ็บแล้วจึงพอเข้าใจต้องเจอะเองรู้เอง
ที่แท้ความจริงในใจก็เป็นเหมือนในเพลง
แค่เสียงเพลงสะกิดใจ
แค่นั้นน้ำตาก็ไหลเป็นทาง

เพิ่งรู้เมื่อเธอจากไป
ฉันเสียน้ำตามากมายจริงจริง