โทรศัพท์แจ้งเตือนพร้อมกับปุ่ม snooze
ขณะที่บรรยากาศมันน่านอนชะมัด
ไม่อยากแม้แต่ขยับมือไปปิด
ถ้าจะหลับ ก็เป็นสิทธิ์
นิ่งเงียบ ไม่ต่างจากน้ำในกระติก

ที่ยังไม่ดื่มตอนเช้า
อยากให้ตัวเองตื่นคงต้องปรึกษา consult
แพลนไว้ซะดี breakfast หลังจากที่ออกกำลัง
Then take a hot shower
แต่ความเป็นจริง i'm freaking worn-out

What should I do?
เหมือนว่าตอนนี้ สิงสู่ อยู่ในมฤตยู
มันไม่ได้อยากตื่น เหมือนตอนเด็ก ๆ ที่ลุกมาดูการ์ตูน
ท้องไม่อิ่ม หน้าไม่ล้าง ไขมันก็ไม่ลด
Solution ไว้แก้ปัญหา ก็ยังไม่พบน่ะ

Goal ที่ list เอาไว้ ว่าแต่เมื่อไหร่จะทำมันครบล่ะ
จ่ายค่าเสียโอกาสจนคุณค่าชีวิตเริ่มลดหลั่น
บางอย่างมันผ่านมา ผ่านไป หมดโอกาสพบมัน
ตอนนี้เหมือนมีอะไร มาเหยียบตัว เหมือนตัวเองเป็นมดดำ

อายุน้อยร้อยโล กับเรื่องราวร้อยเรื่อง
ยังโรยกาย พร้อมความ active ซักร้อยละ 10
เหมือนว่าเช้านี้ มีสิ่งต้องทำ แต่ดันลืมสนิท
ก็ได้แต่ชิว มันเป็นเรื่องปกติ

ฉันตื่นสายอีกแล้ว
จมความผิดพลาดตัวเองทุกที
ย่ำอยู่ที่เดิมตลอดทั้งปี
ทั้งที่ใจ อยากจะหลุดคลาย
ใช้ชีวิตให้มีความหมาย
แต่ก็ทำไม่ได้
ฉันตื่นสายอีกแล้ว

หวังว่า การสมัครเป็นคนที่ดีขึ้น ยังเปิดรับอยู่
หวังว่ามันยังทัน แต่ขอเวลาเตรียมตัวซักครู่
เพราะก่อนหน้านี้ มันลองแล้วล้มมาหลายแผล
แม้จะสร้างมาหลายแผน
เส้นทางไม่ได้ง่ายเหมือนการส่งของใน Lineman

เป็นสัจธรรมอ่ะ
เรื่องการจัดการชีวิต ยอมรับว่าไม่ค่อย ฉกาจฉกรรจ์ว่ะ
เป้าหมายใน Post-it ที่แปะอยู่หน้าตู้เย็น
ตัวเน้น ๆ ก็ยัง เดินผ่านประจำ
ใจจริงแค่ต้องการถูกรางวัลที่ 1
ในวันที่กองสลากประกาศรางวัล

ยอมรับว่าเสียเวลาไปอย่างมาก
ยังสายไปไหมนะ ถ้าจะแก้ในสิ่งที่พลาด
จากนิสัยที่ยังติด ความสบายตามสไตล์
อยากจะหยิบค้อน ทุบฟาดให้พังทลาย

I need a better life
ที่ไม่ใช่การไถ Instagram
แล้วบอกว่าชีวิต คนพวกนี้ น่ะมันดีไปไหม
คนในกระจกต่างหากที่เป็นวายร้าย
อยากจะอิ่มท้อง ต้องลุกมาล่าเอง ไม่ต่างจาก Wild life

ฉันตื่นสายอีกแล้ว
จมความผิดพลาดตัวเองทุกที
ย่ำอยู่ที่เดิมตลอดทั้งปี
ทั้งที่ใจ อยากจะหลุดคลาย
ใช้ชีวิตให้มีความหมาย
แต่ก็ทำไม่ได้
ฉันตื่นสายอีกแล้ว

ตื่นสายจนกูต้อง drop จากเรียน
เพราะว่าทำงานไปเกือบจะเช้าไม่เหลือเวลาจะเตรียม
การบ้านกูเลยไม่ทำ หมกมุ่นอยู่แต่กับไรม์
อัดเพลงหาสตางค์ และกูก็ออกจะเกรียน

อาจารย์ในมหาลัยเขาก็ออกจะเอือม
ย้ายจากลาดกระบังเข้ามาอยู่ในเมือง
Smoke ปุ๊นเขียนเพลงตอนนี้ออกจะเชือน
ใครถามกูไม่ตอบ สองทีเอากูปอดสะเทือน

สถาปนาตัวเองเป็นจิตรกรคำ
ดูผิดครรลองธรรมที่มึงกำหนดเหมือนติดละครกัน
ทั้งหมดที่กูจะบอก มันอาจจะไม่ใช่สิ่งที่รอฟัง
เพราะคำตอบที่กูจะตอบ
เขาอาจจะกรี๊ดถ้าหากว่าปอนดัง

Its never mind
แค่พูดออกไปส่ง ๆ ดูบางคนก็เท่จะตาย
บุหรี่กูยังไม่ดูดมีคนเขาถามกูเล่นอะไร
อยากมีชีวิตที่ดีขึ้น ต้องเก่งขึ้นถ้าอยากสบาย

ฉันตื่นสายอีกแล้ว
จมความผิดพลาดตัวเองทุกที
ย่ำอยู่ที่เดิมตลอดทั้งปี
ทั้งที่ใจ อยากจะหลุดคลาย
ใช้ชีวิตให้มีความหมาย
แต่ก็ทำไม่ได้
ฉันตื่นสายอีกแล้ว