Verse 1:

Yağan yağmur altında gökyüzüne bakan ben
Islanınca düşüp durur yazdığım bu sözler
Avucumda sakladığım çocukluktan bilyeler
Tek gidişlik biletlere yazardım şiirler!
Uzaklardan bakıyorum, şehir derken elveda
Masmaviydi gökyüzü ve oldu şimdi kapkara
Vahaların sebebi hayallerim aslında
Keşkelerim yoktu benim, gitmek lazım arada
Batar güneş evimden ve şimdi yüzüm doğuda
Yarınımı sorma sakın, bugün bile fazla
1800 küsür günü de saklıyorum zulamda
İntikamım aslında çelişirdi onunla
Gözlerinin içindeki kahverengi kuyuya
Düşünmeden atlardım ben, sen vardın sonunda
Karanlığın içinden bağırıyorum bu ara
Ses verip de ışığım ol! Şarkılar yaptım sana!

Nakarat x2:

Gelip geçen yılları ah tutabilsem
Bir gün daha uzaktasın, söyleyebilsem
Her son bir başlangıçtır! Yapabilirsen!
Gün gelince noktayı koyabilirsen...

Verse 2:

Hüznü sorduğum garlarda trenlerimi beklemek
Yağmur devam eder ancak şiirlerimi dinlemek
Garip olsa dahi güzel şeydi sevmek
3. sayfa haberi gibidir gözlerini görmek!
Gözaltındaki çukurlara ölü bebekler gömmek
Kalbimde bir krallık ve yönetimi fetret!
İsyan eden kadınlarsa, varlığına ihanet!
Bastırırdım ancak, kanlı gelir sükunet!
Sayılıdır günlerim geçmişe emanet
Ağlamak da çözüm değil, işin sırrı gülmek
Çok isterdim son bir kez de gül cemali görmek!
Yapar Scamp ancak, duygularıma ihanet!
Kapadığım kapılara harflerden destek!
Tuzak kurduğum yollarda bilmeceyi çözmek
Cümlelerin arasında ""Mana""yı görmek
Dünya fani ancak, ""O"" benimle ölecek!

Nakarat x4