Jak skończę pisać ten tekst to wejdę na wieżowiec
Włazem na dach razem na macha i ciemny browiec
Siądę na skraju strachu by się odrodzić
Spojrzę na zachód z kartki zrobię samolocik

Zagapię się na ośkę aleje musną pastel
Ogromna pomarańcza leje blask nad miastem
Niebiosa uniosą moje litery
I nie pójdą na straty gdzieś do stratosfery

Leć leć leć tak po stokroć
A nuż któryś wers odwiedzi twoje okno
Cira poeta Cira bragga nie znam tych rozróżnień
Bo głupie słowo lata nadal mądre trafia w próżnie

Ą ę nauczyli to nie czyni MC
Każdy w swej krotochwili się szaro gęsi
W górę pięści lecą ostatnie słowa
Papierowy Airbus wylądował

Rap dusi serca
Życie pcha mnie w różne miejsca
Nie czuję presji
Robię następny krok

To podroż jaką odbywają ze mną moje zwrotki
Różne drogi każda ma dwie strony
Bądź świadomy

Napiszę do ciebie list zrobię z niego origami
Teraz wejdę na szczyt niech leci ponad blokami
Dlaczego tu nie chcę żyć zrozumiesz między wersami
Dlaczego stoję tu dziś ponad chodnikami

Papierowy samolot niech leci leci do ludzi
Popierdolą i zapomną na pogrzebie do trumny
Jeśli skoczę tu dziś Boże pamiętać że żyłem
I ta odrobina krwi niech zmiesza się z chodnikiem

Osiedle jest tak piękne wplotą różowym słońcu
Dilerzy robią biznes dzieciaki coś dla sportu
I choć za chwilę zniknę to miejsce nie zapomni
Choć to miejsce bywa przykre to te miejsce nas tworzy

Stopy od krawędzi za chwilę spotkam się z orłem
I w obliczu śmierci liczę na piękny pogrzeb
Przed chwilą był tu człowiek a za chwilę go nie ma
Samolot na twym oknie może się zatrzyma