One two three four

เหม่อมองท้องฟ้า ก็เห็นเมฆลอย คล้อยไป
ใบไม้พริ้วไหว เมื่อลมพัดแผ่วเบา ก็เหงาตาม
กลิ่นไอสายฝน ละอองพร่างพรมชุ่มฉํ่า
เธออยู่ที่ไหน จิตใจเผลอคิดตาม คิดถึงเธอ

ฝนก็เท หัวใจก็เซ เหว่ว้านะเออ
ฟ้าฝนแกล้งกันอย่างนี้เสมอ รังแกคนเหงาทำไม

เมื่อความคิดถึง มาพร้อมกับฝน
ห่วงหาใครบางคน เมื่อฝนเป็นสาย
ไม่รู้เลยว่าเธอ ติดฝนอยู่ไหน
จะเปียกฝนหรือเปล่า กังวลอยู่นะ

ฝากความคิดถึง กลับไปกับฝน
ส่งถึงใครบางคน ให้เธอได้รู้ว่า
ให้เธอรีบกลับมา อย่าลืมว่ามีคนห่วงใย

เกลียดกลัวฟ้าร้อง ยิ่งตอนที่ไม่มีเธออยู่
ปิดตาป้องหู ไม่รู้ต้องซบใครเมื่อไร้เธอ

ฝนก็เท หัวใจก็เซ เหว่ว้านะเออ
ฟ้าฝนแกล้งกันอย่างนี้เสมอ รังแกคนเหงาทำไม

เมื่อความคิดถึง มาพร้อมกับฝน
ห่วงหาใครบางคน เมื่อฝนเป็นสาย
ไม่รู้เลยว่าเธอ ติดฝนอยู่ไหน
จะเปียกฝนหรือเปล่า กังวลอยู่นะ

ฝากความคิดถึง กลับไปกับฝน
ส่งถึงใครบางคน ให้เธอได้รู้ว่า
ให้เธอรีบกลับมา อย่าลืมว่ามีคนห่วงใย

ฝนก็เท หัวใจก็เซ เหว่ว้านะเออ
ฟ้าฝนแกล้งกันอย่างนี้เสมอ รังแกคนเหงาทำไม

เมื่อความคิดถึง มาพร้อมกับฝน
ห่วงหาใครบางคน เมื่อฝนเป็นสาย
ไม่รู้เลยว่าเธอ ติดฝนอยู่ไหน
จะเปียกฝนหรือเปล่า กังวลอยู่นะ

ฝากความคิดถึง กลับไปกับฝน
ส่งถึงใครบางคน ให้เธอได้รู้ว่า
ให้เธอรีบกลับมา อย่าลืมว่ามีคนห่วงใย