Mama miste blijkbaar niets en alles leek gewoon
Wat ze dacht ze zei het toch nooit tegen vader
Ze was er steeds voor iedereen voor dochter man en zoon
Wat ze dacht ze zei het toch nooit tegen vader
Wie weet hoe ze droomde het wordt ooit zoals voorheen
Is het nu niet dan wie weet misschien wel later
Wou ze echt niets anders of iets meer dan zij nu had
Wat ze dacht ze zei het toch niet tegen vader
Het deed haar niets of was het schijn
Zolang zoveel alleen te zijn
Wat ze dacht ze zei het toch niet tegen vader
En ze miste nooit de bloemen of de brief die hij nooit schreef
Wat ze dacht ze zei het toch niet tegen vader
En nooit lieve woorden om de liefdesdrang te koelen
Maar toch scheen ze nooit de eenzaamheid te voelen
En miste zij niet ondertussen zijn schouder of zijn kussen
Wat ze dacht ze zei het toch niet tegen vader

'N briefje zonder naamen waarop bovenaan
Onhandig neergeschreven stond voor vader
En toen zagen wij de woorden die wij nooit van haar hoorden
We luisterden vol ongeloof naar vader

De kin'dren stond er zijn nu groot
Hebben aan mij nu minder nood
Ik heb genoeg de wijn verdund met water
Ik verborg je mijn verdriet
En hield van jou maar vond je niet
Of ze terugkwam wist ze niet
Wat ze dacht had ze nog nooit gezegd aan vader

Aan vader