ที่รักเธอบอก
ว่าเธอจะรักฉัน
จนวันสุดท้าย
แต่สุดท้าย
เธอหลอก
เธอลืมคำพูดเหล่านั้นที่เคยบอกไว้

ฉันกลายเป็นคนที่โง่งมงายที่สุด
ไม่ว่าในสายตาใคร
ฉันกลายเป็นคนบ้าบอ
ที่มันไม่เหลือหนทางให้ไป
ก็เพราะว่าเชื่อใจ
เพราะว่าเชื่อใน
คนอย่างเธอ

รักมันก็เป็นแค่คำ
ที่ใครบางคนนิยามเอาไว้
รักมันก็เป็นแค่คำดีดี
ที่ทำให้คนเชื่อใจ

หลอกให้ทุ่มเทลงไปให้ทั้งชีวิต
เพื่อพบเจออะไรที่ไม่คาดคิด
ตอนสุดท้าย
อย่างที่ฉันได้เจอวันนี้

มันจริงแค่ไหนที่คนบอก
มาตลอดว่ารักไม่มีวันจบ
น้ำตาลว่าหวานยังมีวันหมด
มันไม่มีอะไรจะคงความสด
ที่ว่าแน่ว่านอนก็มีแต่ละครเพราะมีบทบาทเป็นตัวกำหนด
ธรรมดาของอะไรที่มันสุกงอมหมดแรงยึดเหนี่ยวก็ต้องร่วงหล่น

อ่ะ รักมันคือสิ่งใดถ้าให้อธิบาย
บางคนบอกนิยายเหมือนกับในนิทาน
คงไม่มีนิยามพอรักหมดกลิ่นอายไยเหมือนใจพิการมันไม่ใช่พิมาน
ใต้ความพิศวาสคนมักคิดประมาท
มันก็แปลกประหลาดกว่าจะรู้กระจ่าง
กลายเป็นโรคประสาทเพราะว่าไม่ฉลาด
เลยเขียนลงกระดาษรักของฉันคือบาป

เมื่อฉันกลายเป็นคนที่โง่งมงายที่สุด
ไม่ว่าในสายตาใคร
ฉันกลายเป็นคนบ้าบอที่มันไม่เหลือหนทางให้ไป
ก็เพราะว่าเชื่อใจ
เพราะว่าเชื่อใจ
เพราะว่าเชื่อใน
คนอย่างเธอ

รักมันก็เป็นแค่คำที่ใครบางคนนิยามเอาไว้
รักมันก็เป็นแค่คำดีดีที่ทำให้คนเชื่อใจ
หลอกให้ทุ่มเทลงไปให้ทั้งชีวิต
เพื่อพบเจออะไรที่ไม่คาดคิด
ตอนสุดท้าย
อย่างที่ฉันได้เจอจากเธอ

รักมันก็เป็นแค่คำที่ใครบางคนนิยามเอาไว้
รักมันก็เป็นแค่คำดีดีที่ทำให้คนเชื่อใจ
หลอกให้ทุ่มเทลงไปให้ทั้งชีวิต
เพื่อพบเจออะไรที่ไม่คาดคิด
ตอนสุดท้าย
และสุดท้าย

รักมันก็เป็นแค่คำที่ใครบางคนนิยามเอาไว้ (มันจริงแค่ไหนที่คนบอกมาตลอดว่ารักไม่มีวันจบ)
รักมันก็เป็นแค่คำดีดี (น้ำตาลว่าหวานยังมีวันหมด)
ที่ทำให้คนเชื่อใจ (ธรรมดาของอะไรที่มันสุดงอมหมดแรงยึดเหนี่ยวก็ต้องร่วงหล่น)
หลอกให้ทุ่มเทลงไปให้ทั้งชีวิต (โคตรจะเปลืองเวลาที่เสียไป)
เพื่อพบเจออะไรที่ไม่คาดคิด (สุดท้ายแล้วก็ไม่เหลืออะไร)
ตอนสุดท้าย (เพราะโดนเธอหลอกใช้)
อย่างที่ฉันได้เจอวันนี้ (บาดแผลที่ฝากไว้)