’N keer werd tijl tot galgenaas
De strop reeds om de hals gegleden
Blaas pijper voor een dode blaas
Gedenk een schalk in uw gebeden

’T verleden gleed te vlug voorbij
Het heden kon hij amper vieren
Met uil en spiegel aan zijn zij
Zag tijl zich aan het touw reeds zwieren

De beul vol wilde overmoed
Bekeek een wijl zijn rode handen
Bespat met tranen en met bloed
Belust op moorden en op branden

Maar kijk de koord breekt middendoor
Alweer kon tijl de strop ontspringen
Nog leidt hij het vermetel koor
Dat vrijheidsliederen blijft zingen