Δεν με ένοιαζε να βγάλω από τη μουσική μου φράγκα
Μόνο να γυρνάμε με βανάκι την Ελλάδα
Να παίξω για τις γειτονιές να παίξω μέσα στα πάρκα
Να ακούσεις και να πεις ωραία ραπς ωραία ατάκα

Μετά από τα τριάντα δεν είμαι ο Κερτ Κομπέιν
Τι τρέχει μες στο γήπεδο η αντοχή μου ξέρει
Βγαλμένο έχω το γόνατο στη πρέσα επιμένω
Έμαθα το "συγνώμη" και "φταίω"
Δεν είμαι όσα ήθελα να γίνω ακόμα
Μα αν με ρωτάς αλήθεια εγώ ελπίζω ακόμα
Ιδρώνω για το πρώτο μου πυγμαχικό αγώνα
Θα πέσω για τους φίλους μου θα μπω με τα δόντια
Κύκλους η διάσπαση μου κάνει και επιστρέφει
Η θλίψη που με διέλυσε απέναντί μου γνέφει
Τυλίγεται στα σύννεφα μαυρίζουν κι όλο βρέχει
Ο αθλητής φοράει το αδιάβροχο και τρέχει
Αν με ρωτάς καλά το κάπνισμα έχω περιορίσει
Ανέβηκα στον Όλυμπο και είδαμε τη δύση
Έκοψα τα πρεζόχαπα και βρήκα άλλη λύση
Θα πάμε με τις μηχανές το καλοκαίρι Κρήτη

Δεν με ένοιαζε να βγάλω από τη μουσική μου φράγκα
Μόνο να γυρνάμε με βανάκι την Ελλάδα
Να παίξω για τις γειτονιές να παίξω μέσα στα πάρκα
Να ακούσεις και να πεις ωραία ραπς ωραία ατάκα

Οδηγάμε από σπόροι εδώ τα είδαμε όλα
Ο δρόμος πίνει αίμα δεν διψάει για μπόρα
Ζευγάρια με ένα κράνος προσπερνάνε που πάνε
Το νου σου αυτοί που χάσανε με απορία κοιτάνε
Δακρύζουν ασταμάτητα στην άσφαλτο γλιστράμε
Δεν είμαστε όσο αθάνατοι πιστεύεις μεγάλε
Δεκαέξι αναπάντητες στην άκρη του δρόμου
Αν δεν τα πούμε σύντομα πως θα τα πούμε του χρόνου
Στο κούτελο σημάδια καθαρό το μυαλό μου
Λασπωμένα τα παπούτσια και κλειστό το κινητό μου
Εδώ ψάχνουμε οξυγόνο λες και είμαστε στον Κρόνο
Και όλο λέω ότι θα πάω Ελβετία στον αδερφό μου
Να έχω το ποδήλατό μου
Να προσέχω τον εαυτό μου
Να κάνω οικονομία
Να ρίξω τον εγωισμό
Να γυρίσω την ταινία μου
Για να σου πω όσα νιώθω
Μα είναι φορές που ούτε ξέρω που να πάω στα ρεπό μου

Δεν με ένοιαζε να βγάλω από τη μουσική μου φράγκα
Μόνο να γυρνάμε με βανάκι την Ελλάδα
Να παίξω για τις γειτονιές να παίξω μέσα στα πάρκα
Να ακούσεις και να πεις ωραία ραπς ωραία ατάκα