Zastanówcie się sami czemu w domu nocami
Tylu ludzi się budzi i wam też chce się wyć
Na obiedzie u cioci wylewacie kompocik
I płaczecie w klozecie jak by hańbę tę zmyć

To z lat dawnych w was gości superata młodości
Głupstwa lęki i męki których z serca nie wygnał czas
Czasem męczy myśl taka zabić w sobie szczeniaka
Lecz mknie czas a jak drzazga to kalectwo tkwi w nas

Ty też wiesz co to znaczy czy za szybko czas gna
Czy za powoli to boli i się kończy na łzach
Będziesz tęsknić do krzyku za ptakami tropików
A tu noc i znajomi i deszcz stuka o dach

Tylko czasem wśród mroku straszy i krąży wokół
Zamyślony marabut w lepkich błotach błądzący ptak
Lecz dzień lęki wymiecie więc spokojnie możecie
Drzwiami trzasnąć i zasnąć gdy „dobranoc" powiemy Wam