Z nad czarnym kirem okrytych bębnów
Pierwsze synkopy pobiegły
Tłumy milczące stały przede mną
Słuchając
Apel Poległych

Słowa nieważkie w przestrzeni leciały
Tańcząc na niebie z iskrami
Syczał i trzaskał wciąż podsycany
Stos za moimi plecami

W niebo wznosiły pęknięte czoło
Mury kościelnej wieży
W każde nazwisko jak grób padało
Kamienne „Poległ" żołnierzy

Sto nazwisk Dwieście Tłum zastygł w cieniach
Drżącymi modlił się usty
Czytałem Orlik Rok urodzenia
Dziewięćset dwudziesty szósty

Czy drgnęły mury wieży kościoła
Sprawiedliwości dzierżące straż
Nie To ostatnie grobowe poległ
Świat uderzyło w twarz