Ten wypalony nabój mnie nie zatrzyma
Jeszcze to nie finał
Rośnie dopamina
Mocno mnie uzależniła moja heroina
Moja heroina
Moja heroina

Naprawdę czasami zabawny tu bywa ten los
I niesamowicie bezlitosny nam daje w kość
Na drodze cierpienia bólu gniewu i wielu trosk
Jestem tu gdzie jestem dzięki niemu
O mały włos
Często mówimy do siebie ale to niemy film
Jakbym ciągle bohaterem tragikomedii był
Czemu niepotrzebne rzeczy nam zajmują te dni
I niestety powodują ze nie łapiemy chwil

Ten sam plan
Ten sam tryb
Ten sam świat
Inny świt
Ten sam ja
Ten sam ty
Ten sam w nas niemy krzyk
Ten sam krąg
Ten sam próg
Ten sam dom
A w nim wróg
Ten sam żal
Ten sam trud
Ten sam żar
To nasz Bóg

Ten wypalony nabój mnie nie zatrzyma
Jeszcze to nie finał
Rośnie dopamina
Mocno mnie uzależniła moja heroina
Moja heroina
Moja heroina

Ten wypalony nabój mnie nie zatrzyma
Jeszcze to nie finał
Rośnie dopamina
Mocno mnie uzależniła moja heroina
Moja heroina
Moja heroina

Bo w tym całym zamieszaniu tego spokoju chce
Krzyż niosę na sobie który często przygniata mnie
Ta Kurta Cobaina kula głowę przeszywa też
Egzystencja poszukuje stanu nirwany więc
Kocham kiedy słońce po tej burzy wychodzi znów
Nie cofniemy nigdy więcej wypowiedzianych słów
Tak samo przenigdy nie zapomnę smaku jej ust
Są takie momenty kiedy nie ma powrotu już

Ten sam plan
Ten sam tryb
Ten sam świat
Inny świt
Ten sam ja
Ten sam ty
Ten sam w nas niemy krzyk
Ten sam krąg
Ten sam próg
Ten sam dom
A w nim wróg
Ten sam żal
Ten sam trud
Ten sam żar
To nasz Bóg

Ten wypalony nabój mnie nie zatrzyma
Jeszcze to nie finał
Rośnie dopamina
Mocno mnie uzależniła moja heroina
Moja heroina
Moja heroina

Ten wypalony nabój mnie nie zatrzyma
Jeszcze to nie finał
Rośnie dopamina
Mocno mnie uzależniła moja heroina
Moja heroina
Moja heroina