Όταν μπουκάρανε στο σπίτι μου με βία
Και τη μάνα μου βιάσαν με μανία
Και στου πατέρα μου το άψυχο κουφάρι
Έχω ψιθύριζα δειλά ένα μακάρι
Και όταν αντίκρισα το φόβο μου στα μάτια
Του αδερφού μου όταν μου λείπανε τα χάδια
Εσύ που ήσουν Εσύ πού ήσουν

Κάθε φορά που δύο πύρινα μαχαίρια
Καίγαν και σβήνανε στα δυο γυμνά μου χέρια
Κι όταν δραπέτευσα και θέλησα ελπίδα
Για λίγο ξέχασα πώς μοιάζει η λεπίδα
Γιατί όταν έφτασα στην πέτρινη ακτή
Όσο κι αν έψαξα δεν ήσουνα εκεί
Πού ήσουν Εσύ πού ήσουν

Είναι ο Αμίν στη χώρα τη δική σου
Πες μου τι θα' κανες αν ήταν το παιδί σου
Στασού λιγάκι άμα θες και αναρωτήσου
Εσύ πού ήσουν Εσύ πού ήσουν

Ήθελες τάχα να χαράξεις νέα πλάνα
Μα τη νεκρή του μάνα φώναζες πουτάνα
Κι όταν άρχιζε να χάνει τον εαυτό του
Ήρθες και χρέωσες το λάθος για δικό του

Όταν τον στοίβαξαν σα ζώο μ' άλλους δέκα
Και ξεθωριάσαν από αυτόν ό,τι είχε μείνει
Ήρθε και κείνη η απόκοσμη γυναίκα
Να παζαρέψει με βελόνες τη γαλήνη

Και δε σου ζήτησε ποτέ να τον προσέξεις
Έζησε όσα εσύ ποτέ σου δε θα αντέξεις
Κατάφερε όρθιος να στέκει σε συντρίμμια
Και αφελείς να κάνουν τη ζωή του ποίημα
Μα αυτός στο χώμα θα χαζεύει τη δική σου
Πνοή θανάτου να ανασαίνει απ' το φιλί σου
Πού ήσουν"