Πίνω μικρές γουλιές από τον καφέ μου
σε σχέδια τρελά βουτάω το μυαλό μου
Ρίχνω πλάγιες ματιές απαντώ κοφτά
κοιτάζω μέσα απ' το ματάκι της εξώπορτας
καίω σπίρτα διαρκώς μηχανικά στον χρόνο που περνά

Άσκοπα γυρίζω διαρκώς
αδιάφορα βουτάω στο κενό

Φτιάχνω λίστες διαρκώς μ΄ εκείνα που μου λείπουν
μιας οθόνης ναυαγός παγιδευμένη λογική μου
Λογαριασμοί σφικτά δένουν την ψύχη
μια υπόσχεση παλιά που έχει ξεθυμάνει
τα όρια στενά τη φαντασία δε χωρούν
σφυρίζω αδιάφορα

Άσκοπα γυρίζω διαρκώς
αδιάφορα βουτάω στο κενό
Μηχανικά περνάω από σχέση σε σχέση
Άσκοπα