Jest pierwsza dwadzieścia pokój zasnuty mgłą spokoju
Znowu piszę w nocy ciepłe poczucie komfortu
Nie buntuję się odeszły gdzieś miny gniewne
Dziś spokój trąbka w radio przecież gra tak pięknie

Patrzyłem w lustro zły na to co widziałem
Świadom błędów lecz wciąż wśród uczestników pędu
Tour De Życie Paris Roubaix taka skala
Kocie łby krew pot łzy ciągle się wywalasz

Obojętne jak się starasz dobro nie wraca
Bo wcale nie jest powiedziane że dostaniesz coś od świata
Dlatego niczego nie pragnę jest jak jest
Cokolwiek przyjdzie jutro wezmę za dobrą monetę

Chociaż wolę uciec stąd jak najdalej
Wiesz świat jest piękny życie też tylko ludzie nie
Jest problem nikt go nie widzi jest ekstra
Chodź kochanie posłuchamy jak oddycha wszechświat

Zamiast bić się z losem wolę stanąć obok
Jestem już za mostem wiem że kolejny mam przed sobą
Obojętny bo niewiele zależy ode mnie
Dałem spokój trąbka w radio przecież gra tak pięknie

Zamiast bić się z losem wolę stanąć obok
Jestem już za mostem wiem że kolejny mam przed sobą
Obojętny bo niewiele zależy ode mnie
Dałem spokój trąbka w radio przecież gra tak pięknie

Telewizja jutro pokaże nam jak
Bomby Made By Ludzie spadają na jakiś Bagdad
W Faktach pokażą znowu śmierć z bliska
A za rok wymyślą i kamerę zmieszczą w pociskach

Poznałem zasady gry mam dość ja odpadam
Nie chcę tego a ktoś wciąż próbuje mnie zabawiać
Bój się nowości kupuj chodź jak po sznurku
A świat wychowa sobie pokolenie głupców

Wolę oglądać chmury słuchać gwiazd
Wolę słuchać oddechów ulic w sercu pięknych miast
Wolę spacer po Nibylandii z nią za rękę
Wolę uciekać na oczu jej oceany bezkresne

Szczęście znajduję blisko jest w środku
Ja szukałem długo ale w każdym kryje się ten skarb
Problem rozwiązanie trzymam w rękach
Chodź kochanie posłuchamy jak oddycha wszechświat