We leven in een wereld
Van geld tijd en nog eens geld
Of we alleen maar denken
Mijn dagen zijn geteld
Blijf nou eens even stilstaan
Tenminste als het nog kan
Laat ook je hart eens spreken
En niet altijd je verstand
Want dan pas zie je de wereld
Waarin je leeft

Ons hart ligt in een stilte
Verzonken als een graf
Het mag haast niet meer spreken
En toch is het bekaf
Blijf nou es even stilstaan
Anders wordt je geleefd
Om te zien en te luisteren
Wat om je heen beweegt
Dan pas zie je de werend
Waarin je leeft

En alles loopt vanzelfsprekend
Al zingt de vogel zijn lied
Al schijnt er een zon en bloeit er een blom
Weinigen die het zien
Want wie blijft er nu nog stilstaan
Behalve dichter en kind
De meeste zijn als molens
Die draaien met de wind
Oh gelukkige wezens
Gij dichter en kind