Zo jong zo speels zo in haar eigen wereld
Zoveel leven had ik nooit gezien
Zo vreedzaam in de eetzaal
Vraagt vriendinnen wat om raad
Ze praten samen over haar lief

Ze zat pas in de vierde klas
Wist nog niet echt wat liefde was
Maar zij wist het
Hij is de ware

Ze stuurde alles wat hij vroeg
Ja al was het spannend zonder broek aan
Dacht wel dat hij een geheim kon bewaren

Zo jong zo speels zo in haar eigen wereld
Haar vriendinnen nergens meer te zien
Zo eenzaam in de eetzaal omdat iedereen haar aankeek
Waar had ze dit toch aan verdiend

En oh wat is de liefde toch mooi
Wanneer het blijft tussen ons twee
En het niemand anders
Oh wat is de liefde toch mooi
Wanneer het blijft tussen ons twee
En het niemand anders ziet

Kunnen we gewoon niet even lief zijn
En van elkaars geluk niet zo'n dief zijn
We hebben altijd spijt na de pijn die het doet
Maar de daden zijn gedaan en ze blijven voorgoed
Ja we waren ooit jong dom en naïef
Tot over onze oren verliefd
En het kan mooi zijn als niemand het ziet
Een beetje wat we soms ook doen met ons verdriet

Maar houd het er niet in
Nee laat het er maar uit
Blijf er niet mee zitten
We komen d'r samen uit
Ook al lijkt de weg zo lang terug naar huis
Totdat ge d'r zijt doe ik de lichten niet uit
Ik wil alleen maar zeggen die dingen kunnen gevaarlijk zijn
Ontneem niet zonder reden iemands waardigheid
Ik weet de weg lijkt ver terug naar huis
Maar tot ge hier zijt doe ik ze niet uit

Zo speels zo in haar eigen wereld
Zoveel leven had ik nooit gezien
En de reden waarom het moest gebeuren weet ik niet
Maar wat kan de liefde mooi zijn wanneer niemand
Niemand het ziet

Oh wat is de liefde toch mooi
Wanneer het blijft tussen ons twee en het niemand anders
Oh want dit verdienen we nooit
De liefde blijft toch iets moois
Wanneer het niemand anders ziet