Jest coś o czym chcę Ci powiedzieć
Zaczekaj chwilę nim za późno będzie już
Jedną chwilę bo będziesz za daleko
Tej iskry szczęścia pragniesz przecież też
Dobrze wiesz co oddziela nas od siebie
Pomyśl tylko czy tak musi dłużej być
Może czas dać kres tej masonerii
Daj mi nadzieję z nią łatwiej będzie żyć
Gdy znów wciąż zrywa mnie Twój obraz w oczach lęk
Zamknięty w skroniach ból ta nicość naszych ról

O nie mogę wciąż odnaleźć swojej twarzy
Na lustrach nie znajdując naszego szczęścia cień
I musimy znów przemierzyć wszystkie drogi
Bo przecież one mają kres w azylu naszych serc

Jest coś o czym chcę głośno krzyczeć
Targana dusza obsesją jak i Ty
Nieprawdą jest że świat się dla nas skończył
Z nadzieją lepszych zrodzonych w bólu dni
Staniemy twarzą w twarz w potoku nowych słów
Wystarczy jedno tak czy chcesz spróbować znów

O nie mogę wciąż odnaleźć swojej twarzy
Na lustrach nie znajdując naszego szczęścia cień
I musimy znów przemierzyć wszystkie drogi
Bo przecież one mają kres w azylu naszych serc

O nie mogę wciąż odnaleźć swojej twarzy
Na lustrach nie znajdując naszego szczęścia cień
I musimy znów przemierzyć wszystkie drogi
Bo przecież one mają kres w azylu naszych serc