Blåbaer-Li
Nei sjå, kor det blåner her!
No ma me roa oss, Kyra!
Å nei, slike fine Bær,
og dei, som det berre kryr a'!
Nei Maken eg hev kje set!
Sumt godt her er då tilfjells.
No vil eg eta meg mett
her vil eg vera til Kvelds.

Men kom no den Bjönnen stor!
Her fekk bli Rom åt oss båe.
Eg torde kje seia eit Ord
til slik ein rösjeleg Våe.
Eg sa berre ver so god!
No må du kje vera bljug!
Eg et deg so væl i Ro
ta for deg etter din Hug.

Men var det den Reven rau,
so skuld' han få smaka Staven
eg skulde banke han dau,
um so han var Bror til Paven.

Sligt skarve, harmelegt Sleng!
Han stel både Kje og Lam.
Men endå so fin han gjeng,
hev korkje Agg hell Skam.

Men var det den stygge Skrubb,
so arg og so hol som Futen,
eg tog mek ein Björkekubb
og gav han ein god på Snuten.
Han reiv sund Sauer og Lamm
for Mor mi så trådt og tidt
ja sant! um han berre kom,
skuld' han so visst få sitt.

Men var det den snilde Gut,
der burte frå Skare-Brote,
han fekk vel ein på sin Trut,
men helst på ein annan Måte.
Å Töv, kva tenkjer eg på!
Det lid nok på Dagen alt.
Eg må til Buskapen sjå
ho Dokka' dröymer um Salt.