Ha, ha, ha

Rüzgâr eserken yapraklar dökülür
O berrak yüzünden bir damla süzülür
Bu ayrılık, bu ayrılık
Kalbindeki en büyük yaradır artık

Ve güneş batarken, çocuklar uyurken
Baş uçumda bekleyen yorgun bir melektir
Ve her gece sabret diye
Saçlarımda dolaşan Tanrı'nın elleridir

Ne büyük, ne derin, ne siyah, ne keskin
Ayrılık gibi o kırılgan gözlerin
Unutma, unutma
Dikecek yırtılan geceyi sabaha

Ne büyük, ne beyaz, ne eşsiz, ne duru hep
Sarılıp sarıyor üşüyen ruhumu
Bırakma, bırakma
Elimi, düşerim karanlığa

Bir melek işliyor ismini ince bir dantel gibi kalbime
Hissediyorum kaderimin üstünde gezinen yumuşak uçlu parmaklarını
Küçük bir kum parçası karışıyor denize uzakta bir yerde
Ve gözyaşların değiyor avuçlarıma, ağlama

Ne büyük, ne derin, ne siyah, ne keskin hep
Ayrılık gibi o kırılgan gözlerin
Unutma, unutma
Dikecek yırtılan geceyi sabaha

Ne büyük, ne beyaz, ne eşsiz, ne duru hep
Sarılıp sarıyor üşüyen ruhumu
Bırakma, bırakma
Elimi, düşerim karanlığa

Rüzgâr eserken yapraklar dökülür
O berrak yüzünden bir damla süzülür
Bu ayrılık, bu ayrılık
Kalbindeki en büyük yaradır artık

Ve güneş batarken, çocuklar uyurken
Baş uçumda bekleyen yorgun bir melektir
Ve her gece sabret diye
Saçlarımda dolaşan Tanrı'nın elleridir

(Rüzgar eserken yapraklar dökülür)
(O berrak yüzünden bir damla süzülür)
(Bu ayrılık, bu ayrılık kalbindeki en büyük yaradır artık)
(Ve güneş batarken, çocuklar uyurken)
(Baş uçumda bekleyen yorgun bir melektir)
(Ve her gece sabret diye)
(Saçlarımda dolaşan tanrının elleridir)
(Tanrı'nın elleridir)